teczka bikera meteor2017

avatar Miejsce robienia kawy do termosu: Żyrardów. Od 2009 nakręciłem 108749.60 km z czego 15563.35 wertepami i wyszła mi mordercza średnia 16.91 km/h
meteor2017 bs-profil

baton rowerowy bikestats.pl

Czerstwe batony

2022 2021 2020 2019 2018 2017 2016 2015 2014 2013 2012 2011 2010 2009
Profile for meteor2017

Pocztówki zza miedzy

Hołmpejcz

Wujka To Miego pocztówki zza miedzy
Archiwum MfPRDKW
Mini Atlas Motyli

Znajomi bikestatsowi

wszyscy znajomi(28)

Poczet rowerów

Srebrny Rower 52268 km
Tęczowy Rower
Zardzewiały Rower itp 7731 km
Wrześniowy Rower 48208 km
Miejski Rower 109 km

Jakieś tam wykresy

Wykres roczny blog rowerowy meteor2017.bikestats.pl

Kalendarium

Wpisy archiwalne w miesiącu

Lipiec, 2020

Dystans całkowity:622.02 km (w terenie 91.00 km; 14.63%)
Czas w ruchu:31:54
Średnia prędkość:18.25 km/h
Liczba aktywności:18
Średnio na aktywność:34.56 km i 1h 52m
Więcej statystyk
  • dystans 18.68 km
  • 2.40 km terenu
  • czas 01:05
  • średnio 17.24 km/h
  • rower Srebrny Rower
  • Jazda na rowerze
współrowerzyści ma wycieczce:

Kopalnia złota 1

Niedziela, 12 lipca 2020 · dodano: 30.07.2020 | Komentarze 5

Jedziemy na Dziki Zachód... znaczy na Wydmy Międzyborowskie.

Tym razem Kluska zaczęła kopać dziurę, najpierw dokopała się do "węgla", ale głębiej był już żółciutki piasek..."Złoto"!!!



W ostatnich dniach wyniosłem dzieciakom do piaskownicy saperkę, to wykopały taką dziurę, że ho ho. Teraz Kluska mniejszymi łopatkami wykopała jeszcze głębszą, wpływ miały na to ostatnie doświadczenia z piaskownicy, no i gorączka złota.

Dziura coraz głębsza, potrzebna lina jako asekuracja, do wyciągania dziecka z kopalni.





Pogłębiamy... tutaj jest dobry piasek - mokry, twardy, a nie taki przemielony jak w piaskownicy, gdzie zaraz wszystko się obsypuje.





A tu druga lina do wyciągania kubełka z urobkiem.



Coraz trudniej wejść, toteż trzeba było kopalnię poszerzyć i dorobić schodki (dolny robi też za siedzisko.





Tak na marginesie, jeden pan przechodząc z pieskiem od razu poznał, że to kopalnia złota! I opowiadał, że jak on jako dzieciak bawił się tu w takie kopanie, to wykopywał różne skorupy pocisków pozostałe po wojnie, a najwięcej było w rejonie gdzie obecnie jest szkoła, bo tam był magazyn.

Odjeżdżamy, nie ma mowy żeby zasypać... poza tym mamy wrócić następnego dnia, żeby kontynuować fedrowanie. Zabezpieczamy więc kopalnię, żeby żaden pies, czy dzieciak do niej nie wpadł przez przypadek.








  • dystans 24.40 km
  • 3.80 km terenu
  • czas 01:23
  • średnio 17.64 km/h
  • rower Srebrny Rower
  • Jazda na rowerze

po mieście i najbliższej okolicy

Piątek, 10 lipca 2020 · dodano: 28.07.2020 | Komentarze 3

Ślimaki przydrożne w krzakach koło domu




A to wstężyk gajowy, którego Kluska uratowała z rozgrzanego chodnika i nie chciała nigdzie wypuścić, tylko u na na balkonie... już o nim zapomniałem, a tu proszę, wylazł po deszczach.



Taki gość na balkonie





A ten robal gdzieś po drodze




Włóczkowa pscółka na mieście



Misja "Jeżykiem na Księżyc".






Coś się chmurzy... zaraz trudno będzie w ten Księżyc trafić.








  • dystans 28.50 km
  • 8.40 km terenu
  • czas 01:38
  • średnio 17.45 km/h
  • rower Srebrny Rower
  • Jazda na rowerze
współrowerzyści ma wycieczce:

Kolejne prace ziemne w żwirowni

Czwartek, 9 lipca 2020 · dodano: 27.07.2020 | Komentarze 8

Ostatnio się podobało, więc jedziemy znów do żwirowni pod lasem.

Lektura w czasie podróży



Ostatni odcinek, Kluska prowadzi



Łąka,,, pamiętam jeszcze jak na dnie tego wyrobiska był tylko piach i błoto.



Dziś wydeptaliśmy sobie labirynt ścieżek i tajną bazę... jesienią tu trzeba wrócić.





W sporej części łąki roślinność była większa od Kluski... a często też ode mnie.



W tym kadrze jest co najmniej sześć ślimaczków



Kontynuujemy budowę hotelu dla robali.





Serdecznie witamy wszystkie robale!






Skorupka zatoczka, potem jeszcze przybyła błotniarki



lavinka w międzyczasie zagęściła ścianę półszałasu



Pora na stałą rubrykę: "Kwiatki"

Czarcikęs łąkowy




A to chyba dzwonek skupiony



A teraz pora na rubrykę "Robale"

Świeżo przepoczwarzona biedronka



Jasna ciemka




Ale tytuł "Robal dnia" zdobywa ta oto gąsienica

Edit - udało mi się ją zidentyfikować, jest to wieczernica olszówka. Nic dziwnego, że jej wcześniej nie znalazłem, bo to żaden z kolorowych motyli dziennych (co by sugerowała taka egzotyczna gąsienica), tylko jedna z ciem.







Jeszcze rubryka "Skały i minerały", dziś prezentujemy zdobywcę tytułu "Skamieniałość dnia"




A ponieważ niedawno Kluska kiedyś powiedziała, że na urodziny chciałaby "jakiś ładny kamyk", to szukałem też takiego obiektu... zakwalifikowałem te dwa, a ostatecznie zdecydowaliśmy się na ten po prawej, który z pomocą huanna zidentyfikowaliśmy jako prawdopodobnie krzemień pasiasty.






  • dystans 46.50 km
  • 8.30 km terenu
  • czas 02:23
  • średnio 19.51 km/h
  • temperatura 18.0°C
  • rower Srebrny Rower
  • Jazda na rowerze

Świdośliwa, kurki, maliny i kilka poziomek

Środa, 8 lipca 2020 · dodano: 24.07.2020 | Komentarze 3

Czyli do lasu, korzystając z sensownej pogody, czyli temperatury w najgorszym razie lekko tylko przekraczającej 20°C

Na dzień dobry - wiesiołek





A poza tym cykoria podróżnik w wersji standardowej i białej.




Chmury, które odcinały mnie od żaru Słońca, przez co zapewniały sensowną temperaturę. Było ryzyko zlewy, ale rozeszło się po kościach.





Łany gryki




- Meee, masz dla mnie coś do żarcia?



- Nie? To spadaj!



- Meee mama, kto to jest?
- Nieistotne, dopóki nie daje jedzenia ignorujcie.



Świdośliwa.





Malinki, poziomki




Owocki konwalijki dwulistnej. Nie zbieram, bo niedojrzałe... a poza tym ponoć trujące.



Kurki, udało się uzbierać 90 sztuk.



Wszystkie znalezione prawdziwki były robaczywe (nic nowego)



A tu taki grzybek... kiedyś tu znalazłem jakiś podobny, ale nie pamiętam jak go zidentyfikowałem. Teraz nie zrywałem, bo nawet jeśli nierobaczywy, to jeden grzybek to mi na grzyba?



A toto jest śluzowiec, zdaje się że wykwit piankowaty.




Kiedyś znaleźliśmy większą śluźnię (plazmodium) wykwitu piankowego, ale nie wiedzieliśmy co to... dopiero później  lavinka się dowiedziała na jakiejś grupie (poniższe fotki z tego wpisu)




To może być to samo co powyżej (ale głowy nie dam), tylko starsze.




A to też chyba śluzowiec, wydaje mi się, że może to być siatecznica okazała... w każdym razie na zdjęciach ma podobną strukturę, co prawda zwykle biaława, ale znalazłem też jakieś fotki gdzie jest właśnie żółtawa.






Pióra dzięcioła




Ponieważ miałem sporo świdośliwy, na zimę do kompotu już wystarczająco zamroziłem, na świeżo da się zjeść ograniczoną ilość, do placków też jedynie niewielką ilość da się zużyć... więc postanowiłem zrobić dżem. Tak na marginesie, w dostępnych przepisach ładują straszliwą ilość cukru - na kilogram świdośliwy prawie kilogram cukru... ktoś nawet komentował, że to za dużo i na szczęście dodał tylko połowę sugerowanej ilości.

Świdośliwa sama w sobie jest bardzo słodka, więc na 5 litrów owoców (to będzie jakieś 2-3 kilo) dałem najpierw tylko szklankę cukru... i dobrze, w następnej partii dodałem jeszcze mniej, tylko parę łyżek.






  • dystans 27.00 km
  • 9.40 km terenu
  • czas 01:44
  • średnio 15.58 km/h
  • temperatura 21.0°C
  • rower Srebrny Rower
  • Jazda na rowerze
współrowerzyści ma wycieczce:

Z Klu do żwirowni pod lasem

Wtorek, 7 lipca 2020 · dodano: 23.07.2020 | Komentarze 9

Jedziemy do opuszczonej, zarastającej żwirowni. Oto ostatni odcinek - Klu prowadzi ścieżynką przez lasek.



Jesteśmy na miejscu, po wizji lokalnej zainstalowaliśmy się w nieco innym miejscu niż planowaliśmy.

Przewrócona sosenka jako trampolina, w każdym razie do skakania.



Zejście do bajorka - czyli tzw. Baza przy Małej Lipie.




Ruszamy w góry - granią oddzielającą dwa wyrobiska.





Czy to jest lokalne maksimum? Tak? To zatykamy flagę.




Uuu, dalej jest stromo po bokach, a na grani coraz więcej drzew i krzaków, to trzeba będzie schodzić w dół... niebezpiecznie.



Wróciliśmy po podstawowe wyposażenie wspinaczkowe i z asekuracją ruszamy dalej.




Wyprawa dookoła żwirowni - akwen wodny



Udało się, teraz wyprawa z lavinką na łąkę na dnie drugiego wyrobiska.



A oto łąka... rany, ależ to pozarastało, pamiętam jak tu jeszcze na dnie był tylko pioch i błoto.



Kluska robi hotel dla owadów - z prawej kamień wkopany na sztorc, a pod nim jaskinia. Z lewej coś w rodzaju areny otoczonej kamieniami, to dla żuczków.

Hotel będzie rozbudowywany, jaki będzie efekt - na zdjęciach w jednym z następnych wpisów, przy relacji z kolejnej wizyty w tym miejscu.



Zostaw lavinkę na 5 minut samą, to zacznie robić szałas (tutaj w zasadzie półszałas.



Grób Nieznanego Żuczka. Klu znalazła martwego żuczka, urządziła mu pogrzeb... nazwa to też jej pomysł.



Było kilka malinek i poziomek.




Były dziurawce



I kwitnąca lipa



A także korzeniówka pospolita



Były grzyby - kozak i prawdziwek.  Jeden kompletnie robaczywy, drugiego już nawet nie sprawdzałem.




Były ślimaczki - ot, taka mikromuszelka



Na łące było dużo takich oto ślimaczków.





Cześć, gdzie ja jestem?



I różne robale




Coś nad nami krążyło



W żwirowni jak to w żwirowni, znaleźć można wśród kamieni różne skamieniałości. Oto kilka ładniejszych.





Po drodze do żwirowni natrafiliśmy zaś na lilię złotogłów




Kluska czytając książkę zaśmiewała się w głos (czyta kolejny tom "Dziennika Cwaniaczka")



Jak skończyła tamtą książkę, wzięła się za komiks o Kajku i Kokoszu.



Klu może robić za testera nawierzchni ddr-ek.  Tu jedziemy kilkuletnim ciągiem pieszo-rowerowym, z kostki niefazowanej, która już zaczyna sterczeć na wszystkie strony. Kluska bardzo narzekała, że nie da się czytać, bo strasznie trzęsie i  nie chodziło jej o progi na wyjazdach, przejazdach, tylko o rzucanie na powierzchni, która na pierwszy rzut oka może się wydawać nawet w miarę równa.







  • dystans 55.70 km
  • 1.50 km terenu
  • czas 03:03
  • średnio 18.26 km/h
  • temperatura 25.0°C
  • rower Srebrny Rower
  • Jazda na rowerze

Standardowa rundka po bibliotekach

Poniedziałek, 6 lipca 2020 · dodano: 20.07.2020 | Komentarze 6

Pora wyruszyć po świeże zaopatrzenie w książki. Najpierw do Jaktorowa



Zacienioną ścianę biblioteki upodobała sobie jakaś biedronka lub larwa innego podobnego owada i tutaj zamieniła się w poczwarkę.



Obok siedziała sobie biała, nakrapiana ćma, prawdopodobnie szewnica miętówka





Przejazd śmieszką przez centrum Jaktorowa jest upiorny - śmieszka budowana była latami ratami po kilkadziesiąt, kilkaset metrów i co jeden odcinek to gorszy. Hmmm, czy któryś z tych znaków w ogóle prawidłowo stoi?



Po drodze spotkanie z drapieżnikiem.



No i biblioteka w Grodzisku - filia nr 2 w tzw. Pawilonie Kultury. Miejsce byłoby sympatyczne, gdyby nie zostało kompletnie wybetonowane, w słoneczne dni jest tu straszna patelnia, bo nie ma nawet odrobiny cienia.



Kolejny stopik - Mediateka, gdzie jest główna biblioteka dziecięca.



Droga powrotna z coraz cięższymi chmurami.



Mały ekosystem - oaza wśród łanów zbóż.







Rany, ile ptaków siedzi na tych drutach... jak widać po chmurach, gdzieniegdzie już pada.





Staw w Jaktorowie - co to za kaczka? Jakiś gatunek którego nie potrafię zidentyfikować? Czy może krzyżówka albinos? Albo Krzyżówka krzyżówki z czymś tam (np. kaczką domową)? A może kaczka, która urwała się zagrody?





Coraz więcej chmur, jako że deszcze ida z naprzeciwka, nie mam zbyt dużej szansy przed nimi uciec... jeśli nie trafię na jakąś szczelinę między nimi. W Jaktorowie zaczyna siąpić, gdy przejeżdżam przez Stare Budy - pada, choć niezbyt intensywnie. Nim dojechałem do Międzyborowa przestało padać i miałem nadzieję że dojadę niezbyt mokry, niestety w Żyrardowie dopada mnie zlewa.






  • dystans 45.20 km
  • 9.00 km terenu
  • czas 02:22
  • średnio 19.10 km/h
  • rower Srebrny Rower
  • Jazda na rowerze

Upalnie na jagody

Sobota, 4 lipca 2020 · dodano: 19.07.2020 | Komentarze 6

Po zmasakrowaniu się w lesie tydzień wcześniej, mimo upału skorzystałem z wolnej chwili i wyskoczyłem znów na jagody... Znów wyskoczyłem skoroświt, żeby skorzystać z resztek chłodu nocy, którego nie zdąży przegonić nisko jeszcze wędrujące Słońce (udało się - dojechałem do lasu nie masakrując się) i tam postanowiłem zalec na cały dzień, do wieczora... tym razem zmieniłem taktykę, by się nie wykończyć i ograniczyłem aktywność do minimum -  żadnego wędrowania za kurkami, żadnego przejeżdżania między miejscówkami, tylko zalegam na cały dzień w jednej miejscówce jagodowej.

Poza tym przygotowałem się jak na wojnę, zabrałem ze sobą:
- butelkę zamrożonej wody prosto z zamrażalnika (to patent podpatrzony kiedyś w Hiszpanii - wrzucamy butelkę wody 1,5l do zamrażalnika dzień wcześniej i mamy zimną wodę z lodem przez pół dnia, jeśli wrzucimy dwa lub więcej dni wcześniej, to jest zimna praktycznie do końca dnia nawet przy 30 stopniach)
- butelkę wody - do mycia rąk, żeby nie zapaskudzić książki, a także dolewania do zamrożonej wody, gdybym pił szybciej niż by się lód rozpuszczał
- termos mięty z lodem
- termos kawy (bez lodu, ale chłodnej)
- zapas jedzenia i mleka w lodówce turystycznej
- książkę, na dłuższe posiedzenia w celu odsapnięcia i ostygnięcia

Owszem było ciężko, ale o niebo lepiej niż tydzień wcześniej, pomyślałem że podjęte środki były skuteczne... to pewnie też, ale po sprawdzeniu okazało się że było 4-5 stopni chłodniej niż uprzednio.



Na dzień dobry przejazd przez łąkę i czerwończyk dukacik.




Przemknęła mi myśl, że w tych warunkach bardziej na miejscu w tych warunkach byłby czerwończyk żarek... i co? Przejrzałem w domu zdjęcia i okazało się, że drugi motyl, to chyba właśnie czerwończyk żarek.




A to już w lesie i pierwszy w tym roku kozak... kompletnie robaczywy.



Oraz zajączki... ale nie podgrzybki złotopore, czy obciętozarodnikowe zwane popularnie zajączkami właśnie, ale prawdziwe podgrzybki zajączki. Jeden robaczywy, drugiego nawet już nie sprawdzałem.





Garść kurek tez się trafiła (te zebrałem)



Las... dosyć świetlisty, co w taki upalny dzień nie było okolicznością sprzyjającą.



Drugie śniadanie (a może już trzecie?).



Ciem w jagodach



A teraz pająk, który uzyskał tytuł "robal dnia" - spadło toto na mnie, czy też wlazło, sam nie wiem. No to zrobiłem mu małą sesję foto.

Edit: prawdopodobnie jest to samica gatunku spachacz zielonawy (Micrommata virescens), fotki innego osobnika w tym wpisie.









  • dystans 25.86 km
  • 1.00 km terenu
  • czas 01:27
  • średnio 17.83 km/h
  • rower Srebrny Rower
  • Jazda na rowerze

po mieście (Kluska zdobywa sprawność Astronoma)

Piątek, 3 lipca 2020 · dodano: 18.07.2020 | Komentarze 6

Zdobyte sprawności naszyte na rękaw, a Kluska przystępuje do zdobywania sprawności Astronoma.

Zaczynamy od literatury fachowej, znaczy od lektury księgi VIII Tytusa Romka i A'Tomka pt. "Tytus zdobywa sprawność Astronoma".




A tak było w komiksie (cała strona - powiększenie, oraz strona kolejna)



Obserwacja Księżyca.



Po przeczytaniu tego fragmentu, mimo że było już dosyć późno i w zasadzie pora spać, to musieliśmy wyjść na dwór i własnymi osobami odtworzyć poniższy model. Oprócz tego, że na początku byliśmy Słońcem, Ziemią i Księżycem, byliśmy potem też innymi planetami... albo Klu była kometą Shoemaker-Levy 9 i wpadała na Jowisza. Na koniec zaś była Oumuamua i leciała sobie gdzieś daleko.



A to przykład jakie kwiatki można znaleźć w książkach dla dzieci. Pierwszy kwiatek to wielkości planet, ja rozumiem że nie są zachowane dokładne proporcje, ale jak już różnicujemy wielkości planet, to róbmy mniej więcej prawidłowo i niech Mars będzie mniejszy od Ziemi oraz Wenus! A Jowisz powinien być między obozami planetoid trojańskich, a nie pierdyknięty gdziekolwiek na orbicie! Widać, że grafik robiący ten obrazek, zupełnie się nie znał na podstawach astronomii i wstawiał planety gdzie i jak mu się podobało, a nie jak powinno być.



O dalszym zdobywaniu sprawności astronoma :
- o tym jak pojechaliśmy na łąki obserwować gwiazdy,
- o tym jak prowadzimy własny program  eksploracji Układu Słonecznego (badania planet karłowatych),
- o tym jak NASA zrobiła prezent urodzinowy Klusce,
o tym wszystkim jest we wpisie Na łąki nie zobaczyć komety.



A to po jednej z ulew - zbiornik wodny bez znaczenia strategicznego, do którego sforsowania nie jest potrzebny sprzęt przeprawowy. No, my byliśmy wyposażeni w sprzęt przeprawowy, znaczy w kaloszki.



A teraz na rowerze. Gotowi!



Najpierw rozbieg



I chlup!





Kropelkowe klimaty





Ciemka, która przycupnęła na drzewie.



Gołębie Łazienki




Wieczorni (i nie tylko) goście w domu. Łapiemy je do szklanki, ale Kluska nie pozwala ich od razu wypuścić - jedną domę muszą przekiblować w roli zwierzątka domowego, tudzież żywego eksponatu.

Na początek klasyczny kawałek z Baranowskiego. Mimo że to czytałem, to dopiero po larach sobie ten dialog przypomniałem, bo bardziej kojarzyłem go w postaci dowcipu, ghdzie zamiast "ciapem" było "kapciem". Ciekawe co było pierwsze - krążący dowcip, czy dowcip w komiksie Baranowskiego?



Ciem 1



Ciem 2




Ciem 3 - całkiem spore bydlę









Goście na balkonie



O nie! Będzie więcej much!