Upalna rura

Niedziela, 18 czerwca 2017 · dodano: 30.06.2017 | Komentarze 6

Dzień zapowiadał się gorący i faktycznie tak było. Ruszamy rano z Włoch - na początek rzut okiem na mural na ścianach tunelu pod torami (oczywiście już trochę pobazgrany)



Kolejny mural po drodze - przy ul. Banacha.



Na Polu Mokotowskim buduje się nowa droga rowerowa (i nawet kawałek jedziemy nieoddanym, ale ukończonym odcinkiem). Łąka kwietna...tablica jest, tylko gdzie ta łąka i te kwiaty?



Cel pierwszy to mozaika przy stacji metra Politechnika... jest to dar Turcji dla Polski z okazji 600 rocznicy nawiązania stosunków dyplomatycznych w 1414 roku. Na mozaice są panoramy Warszawy i Stambułu.

Ta mozaika jest tam już ze 2 lata, ale jakoś do tej pory nie było okazji jej obejrzeć i obfocić. Nawet jak byłem w okolicy, to zapomniałem sprawdzić gdzie jej szukać, a nie za bardzo miałem ochotę szukać jej "na pałę" i słuszni, bowiem wydawało mi się że to jest na stacji Pole Mokotowskie, a nie Politechnika... w sumie prawie miałem rację, bo mozaika jest przy wejściu od strony Pola Mokotowskiego.




Przejście od Warszawy do Stambułu.




Pozdrowienia z Warszawy przesyła lavinka



Przejeżdżamy obok Łazieniek, rzut okiem na licznik naprzeciwko siedziby Kancelarii Premiera... a tak z ciekawostek, ponieważ dziś na trasie nie było żadnego pocisku, to dodam, że w 2007 w Kancelarii Premiera znaleziono pocisk wmurowany w sufit (info).




Mały odpoczynek na fosą Fortu X Augustówka (albo Siekierki) Twierdzy Warszawa - oto fosa, zachowane są też fragmenty wałów. Ze względu na to, że był zlokalizowany na terenach podmokłych i zalewowych, umocnienia były ziemno-wodne.



Mostem Siekierkowskim przeprawiamy się na drugą stronę Wisły



Klasyczna panoramka na centrum Warszawy z mostu



Kolejnym punktem zwiedzania są rzeźby na osiedlu przy Ostrobramskiej... w sumie oglądamy ich dziewięć, ale możliwe że jest ich tam więcej... zresztą na sąsiednich osiedlach może ich być jeszcze więcej, ot na przykład kiedyś trafiliśmy na taką (link)









Przebijamy się przez Węzeł Marsa, gdzie Trasa Siekierkowska krzyżuje się z Ostrobramską, Grochowską, Marsa i Płowiecką... szykujemy się na koszmar orientacyjny tunelami, przejazdami itp. ale nie jest aż tak źle - jak się chce się jechać w prawo, to zasadniczo trzeba skręcić w prawo. Dla porównania węzeł zaraz za Mostem Siekierkowskim jest trudniejszy i początkowo sprawiał sporo kłopotów, bo tam żeby skręcić w prawo, trzeba było najpierw skręcić w lewo, zawrócić, przejechać dwoma tunelami z kilkoma zakrętami, a potem człowiek gdzieś wyjeżdżał nie wiadomo gdzie i w którym kierunku... po czym okazywało się że trzeba jeszcze raz zawrócić.

A swoją drogą, gdyby zrobili chodnik i ddr po prawej stronie trasy, to by nie trzeba było się aż tak przebijać pod węzłem... no ale trasa biegnie skrajem chronionego terenu, co nie przeszkodziło walnąć jego skrajem wielkiej szosy i ogromniastego węzła, ale pewnie przeszkodziło budowie drogi rowerowej.



Stacja Wawer dawnej jabłonowskiej/karczewskiej wąskotorówki.



Krzyż powstańczy (wiki) upamiętniający I i II bitwę pod Wawrem w czasie Powstania Listopadowego (19 lutego i 31 marca 1831). Poza tym, ponoć w okresie międzywojennym, podczas prac melioracyjnych i drogowych trafiano na szczątki ludzkie (a także umundurowanie, broń itp.) które tu złożono.





Obok karczma wawerska (wiki)



Murowanka (wiki), czyli dawna szkoła w Wawrze, a przed nią pomnik Piłsudskiego i poległych w wojnie polsko-bolszewickiej (wiki). W ostatnich latach odtworzono ganek szkoły i położono tory (za płotem zaś jest wagonik).



Co do pomnika, to natrafiałem na niego guglając w poszukiwaniu tablic o podobnej treści (tutaj o nich wpis na blogu pocztówkowym). Pomnik ustawiony w 1930 roku, został zniszczony po wojnie, a tablice ocalały zakopane przez jednego z mieszkańców.





Kolejny pomnik-mogiła Powstania Listopadowego - tym razem w Olszynce Grochowskiej (wiki), tutaj też szczątki żołnierzy odnalezione podczas prac melioracyjnych w 1936 roku.





A obok przy ul. Traczy od 1999 powstaje tzw. Aleja Chwały, tzn. głazy z tablicami upamiętniającymi uczestników Powstania Listopadowego, ale też JP II, twórców alei, Chopina i poetów - piewców powstania listopadowego. Głazów jest obecnie ponad 30, więc nie będę ich wstawiał po kolei do wpisu... tutaj jest lista - wiki, choć nie ma na niej jeszcze głazów poświęconych Chopinowi i Ordonowi.

Ale to nic, bo pojawiają się pomysły jeszcze bardziej... no tego,  ambitne: w 2012 roku wysunięto projekt usypania w tym miejscu 50-metrowego kopca, na szczycie którego proponowano ustawienie dawnych trzonów kolumny Zygmunta, leżących dziś przy Zamku Królewskim, na których miano by umieścić wyrzeźbione gniazdo z orłem zrywającym się do lotu. Od ulicy Chełmżyńskiej do kopca prowadzić miałaby Aleja Chwały z głazami upamiętniającymi historię Polski od potopu szwedzkiego do katastrofy smoleńskiej po bokach. Koszt realizacji projektu wynosiłby około 200 mln zł, co przesądza raczej kwestię ewentualnej możliwości urzeczywistnienia tego projektu.





Skoro już tu jesteśmy, to jedziemy trylinką... a właściwie obok niej na Dudziarską.



Na torach postojowych obok, mijamy tabor Kolei Mazowieckich... jest tu chyba wszystko oprócz szynobusów - są mniej lub bardziej zmodernizowane EN57, Flirty, Elfy, Impulsy, lokomotywy Hetman i Gama, oraz wagony piętrowe (aczkolwiek nie wiem czyte akurat stały  obydwu producentów).



Osiedle Dudziarska... te trzy bloki zostały wybudowane w latach 90. z przeznaczeniem dla osób eksmitowanych. Problem w tym, że stworzono getto odcięte od świata - od południa, zachodu i północy przez tereny kolejowe z licznymi, rozgałęziającymi się torowiskami... dojazd od wschodu ową trylinką. Ale na satelicie widać też wydeptaną też ścieżkę przez tory na północ, choć tam akurat trafia się na tereny fabryczne. Sąsiedztwo przyjemne - oprócz terenów kolejowych i fabrycznych, także areszt śledczy.

Jest to totalne zadupie, nawet gazu i centralnego ogrzewania nie opłacało się tu dociągnąć... autobus zaczął tu jeździć (choć rzadko) dopiero po kilkunastu latach. W ogóle z czasem trochę się poprawiało, min. powstało ognisko wychowawcze dla dzieci, plac zabaw. Szczyty bloków zostały ozdobione muralami nawiązującymi do dzieł sztuki, przy czym o ile te nawiązujące do kompozycji Mondriana prezentują się nieźle (wielokrotnie widzieliśmy je z pociągu, ale z bliska dopiero teraz, bo jakoś nigdy nie było nam po drodze... zresztą tutaj nigdy nie jest po drodze)), to Czarny kwadrat Malewicza jest chyba niezbyt dobrym wyborem (w ogóle początkowo nie byliśmy pewni, czy to też ma być mural), no szkoda że nie Białe na białym.

Ostatecznie po wielu latach zapadła decyzja o likwidacji osiedla (w planach do końca roku) i jest ono obecnie w trakcie wygaszania

Tutaj wywiad z panią prowadzącą ognisko, dla zachęty cytat: Czasami dzieci zasypiały w pociągach, które stały w hangarach, i znajdowano je gdzieś pod Skierniewicami.





Między aresztem, a osiedlem siedziba Teatru Akt.





Tutaj też pierwsze kontakty z rurą... niestety obecnie nie jest tak klimatyczna jak kiedyś, a to z powodu nowej blachy.



Na tym rurowym wiadukcie ostało się jeszcze trochę starej blachy z klimatyczną rdzą. A włażę tam, bo tam jest jedna z rurowych skrzynek... zresztą ładnych parę lat temu sam założyłem bodaj pierwszą ze skrzynek rurowych w okolicy (na innym wiadukcie).



 

W ogóle spory kawałek jechaliśmy wzdłuż rury... ma ona wygodną, choć gruntową serwisówkę.



Po przebiciu się przez krzaki wszelakie, trafiamy na Zalew Bardowskiego...to nowiutki obiekt, wykopany w miejscu gdzie wcześniej były krzaki, obok Kanałku Bródnowskiego. W upalną niedzielę jest to duzo osób i byśmy może go ominęli, ale chcieliśmy obejrzeć wieżę widokową (ze ścianką wspinaczkową).

To w temacie pocisków, w zeszłym już po wybudowaniu obiektu jakiś facet znalazł pod piaskiem trzy niewybuchy (info), a w czasie budowy W sumie w trakcie budowy wykopano 2 tys. pocisków do dział, moździerzy, amunicji karabinowej oraz granatów (info).







O, tak wyglądał cały teren przed budową zalewu... a w oddali widać rurę i najwyższą budowlę Warszawy.



Podkłady - ślady po jednej z bocznic... a ten mostek jest w miejscu dawnego, betonowego mostu bocznicy.




Warszawa Zacisze Wilno, to jedna z nowych stacji kolejowych w stolicy, wybudowana przez prywatnego inwestora (deweloper, który buduje obok Osiedle Wilno. Dojazd z jednej strony, z drugiej strony są działki i nie ma nawet dojścia. Ten budynek wygląda jak dworzec, a tak naprawdę to tylko zadaszenie schodów, windy i kawałka peronu, dołem leci tunel z pochylnią (ze względu na brak przebitki, prowadzi tylko na drugi peron).



Obsadzenie pochylni dziką różą, to chyba niezbyt dobry pomysł, osobiście wybrałbym jakąś mniej zaczepną roślinność.





A to wspomniane osiedle



Hmmm, kapliczka?



Las żurawi



A to już kapliczka po drodze (z rurą w tle).




Mural na rurze (czyli rural)... aktualnie po raz drugi został zniszczony, oprócz wysrayowania rasistowskich haseł, zostały zamalowane twarze ciemnoskórych dzieci.



Nawet robiąc zdjęcie samych białych dzieci, widać ślady pierwszego, częściowo tylko usuniętego wandalizmu.



A to drugi rural, również zniszczony, tym razem jest to zwykły wandalizm, bez jakiejkolwiek ideologii... po prostu jak jest coś ładne, zadbane, to musi być zaraz zniszczone - mural zabazgrany, szyby w przystanku wybite, kosz na śmieci przewrócony, śmieci oczywiście na trawę itp. itd.



W krzakach jest kilka niezasrayowanych postaci.




Stamtąd już lecimy na dworzec



Pomnik z dosyć nietypowym zapisem daty.




No to na Wschodniej w pociąg i do domu.