Pętelka z mikrośnieżyczką

Sobota, 22 stycznia 2022 · dodano: 22.01.2022 | Komentarze 5

Znów rano trzeba było sprawdzić co za oknem (w związku z prognozowanymi opadami śniegi). Więc jak tylko wstałem, wyjrzałem... czysto! Jako, że w nocy mróz, to spodziewałem się super warunków do jazdy. Ale rzeczywistość to zweryfikowała, bo wcale tak rewelacyjnie nie było. Owszem, na głównych drogach było czysto i w miarę sucho, ale na bocznych różnie. Mogłem się trzymać tylko głównych, ale ileż można jeździć ciągle tymi samymi trasami... no trudno i tak jest sto razy lepiej niż wczoraj.



Z radarów wynikało, że jakieś śnieżyce się zbliżają, aczkolwiek największe poszły na wschód od nas. Liczyłem, że nas ominą, ale jedna mnie dorwała... zresztą co to za śnieżyca, przez kilka minut poprószyło i niewiele tego śniegu spadło. Ale jak się zaczął rozpuszczać, to się zrobiło bardziej mokro.



Większy postój zrobiłem sobie na stawach pod Kraśniczą Wolą (znane też jako Uroczysko Rozłogi).



Trochę śladów. Tutaj mieszanka firmowa - sarna i jakiś ptok.



Tu to samo, ale przed wymieszaniem.



A to chyba jakiś dzik.



Już miałem się zbierać, ale zobaczyłem, że niebo się przeciera, więc postanowiłem poczekać by cyknąć parę fotek w słońcu... no i podelektować się rozświetlonymi trzcinowiskami i stawami, od razu piękniej.










Od tego momentu było w większości słonecznie.





Trafiłem po drodze na dziwne pole z jakimiś dziwnymi roślinami... z bliska okazało się, że to słoneczniki.



Na tym polu było też mnóstwo śladów drobnego ptactwa (nic dziwnego).




W ogóle przydrożne krzaki i drzewka były obsadzone przez sikorki. Od tego Momentu jechałem w towarzystwie sikorek - jak się zbliżałem, to one przelatywały na następne drzewka i tak dalej sobie polatywały przede mną. Było ich coraz więcej, aż w końcu odleciały na drzewa w bok od trasy... ale rany, w życiu tyle sikorek naraz nie widziałem, były ich dziesiątki... co ja mówię, setki! Czy jedna setka, czy dwie, czy więcej trudno mi ocenić, ale na pewno ich liczba była trzycyfrowa. A co ciekawe, na jednym drzewku obsadzonym gęsto sikorkami siedział też jakiś drapieżnik, który też odleciał gdy się zbliżyłem.

W ogóle zastanawiałem się, czy jechać tą drogą, czyli serwisówką wzdłuż autostrady. Bo to i hałas, a poza tym pewnie zawalona śniegiem lub breją. I faktycznie była w śniegu, ale śnieg nie był zbyt nierozjeżdzony i dobrze się po nim jechało.  A ten odcinek od tej pory będzie dla mnie Sikorkową Serwisówką.



A droga była nierozjeżdżona, bo nie była ciągła - to jest problem z tymi serwisówkami wzdłuż A2, że na 3 odcinki między wiaduktami jeden lub dwa są nieprzejezdne. Ten też by nie był do przejechania, ale na rzeczce ktoś zrobił kładkę ze starego, betonowego słupa (bałem się, czy nei oblodzony, ale dałem radę przenieść rower).



A tu ślady jakiegoś innego maleństwa. Mikrozając? W każdym razie to coś sobie kicało.




A to potrzaskany lód w miejscu gdzie zawsze jest wielka kałuża.




Kolejno stopik na przepuście CMK Północ. Ten przepust powinien być pod nasypem, ale nasyp nie powstał.



Powrót już nieco główniejszymi drogami, bo już mi się nie chciało przebijać bocznymi, zwłaszcza że główne do tej pory wyschły i były nie tylko czyste, ale i suchutkie.

Pciółka wiatraczek.




Reklamuje miodek.