Kiełbaska, kapuśniaczek i bule

Wtorek, 9 lipca 2019 · dodano: 13.07.2019 | Komentarze 4

Pomysł na dziś - krótka wycieczka do lasu na kiełbaskę i powrót zanim przyjdą popołudniowe deszcze (według prognoz miały być po 14-ej albo i po 15-ej).

Wyruszyliśmy, ale już po przejechaniu przez Pisię Gągolinę zaczęło kropić przechodząc w kapuśniaczek... Kluska zaczęła marudzić, więc postanowiłem jechać skrótem przez las a nie naokoło, żeby schować się pod drzewami. Początkowo nawet trochę chroniły przed deszczem, ale dalej drogę wysypali tłuczniem (wertep) i wycięli drzewa wzdłuż nich, przez co człowiek jedzie lasem a nie ma ochrony ani przed deszczem, ani przed słońcem... na sczęście już ledwie kropiło.

Na miejscu zaczynamy od zbierania drewna, rozpalamy ognisko i pieczemy kiełbaskę.



Ostatnio jak tu byliśmy, to było dosyć ciepło i ognisko rozpaliliśmy małe i tylko tyle by upiec kiełbaskę, a potem już nie podsycaliśmy. Dziś było na tyle chłodno, że siedząc można było nawet trochę zmarznąć, więc ognisko przydawało się do ogrzania. Toteż rozpaliliśmy większe i podsycaliśmy by nie zgasło... wyjątkowo tym razem zużyliśmy całe drewno, które nazbieraliśmy.




Siąpiło z przerwami nadal, ale tu już tak nie przeszkadzało... jest ognisko, jest kiełbaska, to i deszcz niestraszny.




A jak zaczynało bardziej padać, to można się było schować pod stół. Faktem jest, że przydałaby się tu jakaś wiatka.



A potem gramy w bule... jak kropi, to idziemy dalej, gdzie las jest gęstszy, a jak przestawało padać, to wracaliśmy na drogę bliżej ogniska.

Bule mamy w zasadzie improwizowane, są to kule łożyskowe o średnicy ok. 4cm. Jak sprawdziliśmy, u nas kupić można bule o średnicy 7cm i minibule - 3cm.  Te które mamy są w sam raz dla Kluski, chyba wygodniejsze niż te duże.



Tak na marginesie, jest kilka  albo i więcej różnych gier w bule z różnymi zasadami i używa się do nich bul o różnej wielkości... nawet do 11cm średnicy i wagi do 1,4kg. Bule ponoć wywodzą się ze starożytnej Grecji, grano też w Rzymie, tylko wtedy używano do nich kamieni. W późniejszym okresie bule były drewniane, a metalowe są stosunkowo młodym wynalazkiem. Drewnianych używa się obecnie najczęściej do bul turlanych (np. włoska gra bocce), a do rzucanych zwykle metalowych (fransuska petanka, gra prowansalska, czy włoskie bocce volo).



My gramy po swojemu w bule krzalowe. Ze swoimi zasadami. Nie liczymy punktów ile kto ma kul najbliżej świnki (tej innej piłeczki), tylko wygrane, a wygrywa ten co w danej turze umieści swoją bulę najbliżej świnki. Rzucamy albo na przemian, albo dla urozmaicenia tak, że każdy rzuca po kolei wszystkimi swoimi kulami, a potem dopiero druga osoba zaczyna rzuty swoimi.

Klusce gra bardzo się spodobała. My też dobrze się bawiliśmy.










No i kto wygrał?




Po grze trzeba się posilić.



Wracamy, żeby zdążyć przed popołudniowymi deszczami, które miały być intensywniejsze. Zdążyliśmy jakieś półtorej godziny przed nimi.

W parku trafiamy jeszcze na młode kaczuszki.



Jak zobaczyły, że Kluska je bułę, to przytuptały zaraz do nas




Trzeba było na nie uważać, bo kręciły się pod rowerami i między nogami.



Mama kaczka czuwa





O, i jeszcze takie trochę większe.