Wypad bożociel... eee, znaczy trzechkrólowy

Poniedziałek, 6 stycznia 2014 · dodano: 07.01.2014 | Komentarze 11

Jakoś tak mi się święta pokićkały... nie wiem skąd mi się wzięło że dziś Boże Ciało, dopiero gdy przy wysiadaniu z pociągu mówiłem lavince, że chyba będziemy musieli dzisiaj omijać procesje, zwłaszcza w okolicach kościołów, pignęło mi że coś jest nie tak, że to nie ta pora roku. Może przez to że widziałem jakiś news o procesji Trzech Króli i jakoś tak...

Ale zaraz i tak przejeżdżaliśmy obok kościoła w momencie gdy kończyła się msza... trzeba było uważać żeby nie wpaść pod samochód właśnie zjeżdżający z chodnika, albo nie przejechać kierowcy i jego pasażerów zdążających na skuśkę do samochodu... bo wszyscy ruszyli ławą przez ulicę, co z tego że do przejścia dla pieszych jest kilkanaście metrów, nie po to parkował dokładnie naprzeciwko bramy by iść piechotą dodatkowe jakieś 30 metrów. Przez to zamieszanie przegapiłem uliczkę obok kościoła, w którą mieliśmy skręcić, ale nic to, pojechaliśmy nieco naokoło.

A na granicy Piastowa i Ursusa  trwa remont, a właściwie całkowita przebudowa wiaduktu kolejowo-kolejowego. Stare przęsło zdjęte i leży obok, nowe już na miejscu, tory na nasypie zdjęte, a i fragmentu nasypu zlikwidowany, ciekawe co tam kombinują.



Wjeżdżamy do Warszawy... znaczy do Ursusa.



Po drodze przegląd śmieszek rowerowych...jest lepiej, mianowicie wymieniają nawierzchnię kostkową na asfaltową (najwyższa pora), ale malutkimi fragmencikami i jest teraz mozaika asfalt/kostka/budowa. By się nie wygłupiali, zamknęli połowę, czy 1/3 śmieszki, zrobili raz-dwa... a tak remont będzie się ciągnął miesiącami, śmieszka będzie poszatkowana.




Na poniższej fotce widać jakimi fragmencikami to robią - lavinka jedzie po podsypce pod asfalt. No i oczywiście śmieszka jest tak zaprojektowana że obecność pieszych na niej iest notoryczna, na przykład omijających drzewo.



A tutaj taki slalomik... nie można było śmieszki puścić cały czas prosto?



Tam przynajmniej część pieszo rowerowa jest oddzielona od ulicy wąskim paskiem zieleni. Gdy zabrakło tego oddzielenia, chodnik zamienił się w dziki parking (następnym razem biorę do Ursusa karne kutasiki). Zresztą jest to norma też w innych częściach Ursusa (drugie foto to już nie Niedźwiadek, a Skorosze).




Dalej między parkingi została wciśnięta śmieszka... a chodnika brak, choć dałoby się obok wcisnąć (choć niezbyt szeroki). No cóż, z musu jest to ciąg pieszo-rowerowy, tyle że dosyć wąski.



Na koniec zakończenie śmieszki, jakiego jeszcze nie widziałem (znów Skorosze)



lavinka sprawdza, czy to zwężenie nie jest przejazdem do innego wymiaru, czy świata równoległego... ale nie.



Po drodze postój na zwiedzenie stacji Warszawa Niedźwiadek. Pociągi zaczną się tu zatrzymywać od jutra, ale już jest otwarta i dostępna. Uwagę zwraca zadaszony parking rowerowy przy wejściu (kilka stojaków jest też z drugiej strony torów). Z minusów wymienić trzeba brak pochylni dla rowerów i wózków... windy ciut przymałe (bez podnoszenia przedniego koa, wchodzi tylko jeden rower) i straaaasznieeee woooolneeee. Gdy lavinka wchodziła z rowerem do windy, ja ruszyłem do schodów i zniosłem swój, a potem się naczekałem na dole aż winda dotrze. W tym czasie zdążyłbym wnieść rower na peron, a może i wrócić pod windę ;-) Jak po przyjeździe pociągu będzie kilka rowerów, wózków itp. w kolejce, to nie ma co czekać, tylko znosić po schodach.



Niestety podpory na peronie są żółte, psuje to efekt wizualny, gdyby je także zrobić na szaro byłaby to naprawdę ładna stacja. Więcej zdjęć ze stacji u lavinki na blogu (link).



Po drodze cały czas trochę skrzynkujemy





W jednej ze skrzynek znajdujemy karty z superbohaterami i dobieramy dwie dla naszego teamu.



Tunel przy stacji Ursus (po prostu Ursus, bez żadnego epitetu) jest w remoncie, ulica i przejście dla pieszych zamknięte, a mieszkańcy Ursusa myk myk między rusztowaniami.



Trochę się kręcimy po Ursusie





A potem przez Opacz myk do fortu Włochy







A na cmentarzu okalającym fort, lavinka zauważyła tradytor



Przejechaliśmy większość Nowolazurowej, korzystając z biegnącej przy niej Nowo-drogi rowerowej... bardzo przyjemnie i szybko się jechało. W odróżnieniu od śmieszek w Ursusie, to była sama przyjemność... zwłaszcza że Nowolazurowa jeszcze nie dociągnięta do Połczyńskiej, a w dodatku święto, więc ruch znikomy i nie było hałasu towarzyszącego tego typu trasom.




Trochę jeszcze pokręciliśmy się po Nowych Włochach (min. przy granicy z Ursusem), a potem w pociąg i do domu.