Z Kluską na Tatara

Niedziela, 17 maja 2020 · dodano: 25.05.2020 | Komentarze 6

Na głaz upamiętniający Tymoteusza Tatara, natrafiłem szwendając się po okolicznych lasach ze 20 lata temu (+/- kilka lat). Tajemniczy głaz w środku lasu w pięknym zakątku nad Pisią Gągoliną stał się jednym z obowiązkowych przystanków podczas wycieczek po okolicach, zwłaszcza gdy oprowadzałem znajomych... wtedy napis nie był pociągnięty farbą (jeszcze rok temu nie był) i samo odczytanie było niełatwym zadaniem wymagającym wodzenia palcem po rowkach w kamieniu...

Jakieś 10 lat (znów plus/minus) znalazłem grób Tymoteusza Tatara na cmentarzu w Radziejowicach (zdjęcia głazu rok temu i grobu we wpisie sprzed roku). Dwa lata temu wreszcie poznałem więcej szczegółów tego, co się tutaj stało, mianowicie wypatrzyłem znajome nazwisko we wpisie na fanpage'u "Echo Żyrardowskie" o Krwawym Alku, czyli Aleksandrze Popielarzu - bandycie który zabił Tymoteusza (wpis 1, oraz wpis 2). Później tamże został opublikowany post (nieco fabularyzowany) o tym jak zginął Tymoteusz Tarar z rąk kłusującego tutaj Popielarza.

Obecnie głaz wygląda tak. Z jednej strony to ciekawie dowiedzieć się jakie wydarzenia miały tu miejsce i że można bez problemu odczytać napis na głazie... z drugiej strony jednak trochę żal tajemnicy owiewającej głaz, który przestał być tajemniczy i tego mozolnego odczytywania prawie nieczytelnych napisów.




Najbardziej jednak żal tego, że piękny zakątek lasu został bezpowrotnie zniszczony. Głaz stał w środku lasu, pośród pięknych okazałych drzewa, nad malowniczo meandrującą Pisią Gągoliną... niestety jakoś tak w latach 2013-14 zakątek ten został po prostu zmasakrowany, kawał lasu został wycięty w pień, pod topór poszło ponad 7 hektarów lasu!

Pomnik jest teraz w cypelku lasu otoczonym z trzech stron ścinką (pewnie też by był wycięty, gdyby nie pomnik) i tylko tu się da dojść nad rzekę, bo obok gdzie ścinka dochodzi do samej doliny są stosy gałęzi porośnięte krzakami i pokrzywami. Znajomy pisał tak: "Okolica faktycznie wygląda koszmarnie, armageddon powiedzieć to za mało leśnicy zdemolowali piękny fragment lasu. Rok temu przy okazji rajdu harcerskiego mieliśmy mnóstwo zakazów i nakazów w związku z występowaniem roślin chronionych. Rok później buldożerom i leśnym maszynom do zrywki drewna już rośliny chronione nie przeszkadzały."

Przez kilka lat w tej części lasu w ogóle się nie pojawiałem, raz że ciężko było w ogóle przejechać rowerem, a dwa że szlag człowieka trafia na ten widok. Teraz czasem tu bywam, ale do głazu rzadko zaglądam, odwiedzam raczej zakątki lasu, które mniej zostały dotknięte ścinkami.



O, tak ten rejon wygląda na ortofotomapie (dolina Pisi to jaśniejszy pas zieleni wzdłuż dolnej krawędzi zrzutu).



A tak wygląda północna część lasu... a to był naprawdę piękny las dwadzieścia lat temu. Trwające od kilkunastu lat ścinki sprawiły że wygląda właśnie tak (a w rzeczywistości jest jeszcze gorzej, bo część fragmentów zieleni, to sosenki posadzone rządkiem kilka-kilkanaście lat temu). Niech mi ktoś jeszcze napisze, że leśnicy zajmują się ochroną przyrody... taaa, ale tylko do momentu gdy przyjdzie zamówienie na deski, wiadomo bowiem, że kasa jest ważniejsza niż przyroda.

A dodajmy, że ten las nie jest wyjątkowy, tak wyglądają teraz wszystkie lasy w Polsce.



Dzisiaj podjechaliśmy tu tylko z Kluską po skrzynkę (w środku znaleźliśmy np. plakietkę wspomnianego rajdu harcerskiego), dziesięć lat temu byśmy się tu zatrzymali na cały dzień, bo miejsce było piękne i ustronne... dziś jednak po krótkim postoju pojechaliśmy dalej, na jedną z naszych ulubionych miejscówek (jedno z nielicznych ocalałych jeszcze urokliwych miejsc).



Spotkanie z jaszczurką



I kolejna (a może ta sama) oleica.



Wstężyk gajowy - trzy górne i dwa dolne paski się zlały i na muszli są tu tylko dwa grube paski.



Konwalie majowe już kwitną



Kokoryczki również.