Longinada 8: sielanka na Sawą

Sobota, 5 maja 2012 · dodano: 02.06.2012 | Komentarze 20

Donji Cerovljani (st. Hrvatska Dubica) - Jasenovac - Drenov Bok - Krapje - Puska - Trebez - Lonja - Suvoj - Muzilovcica - Kratecko - Čigoć - Gusce - Lukavec Posavski - Preloscica - Topolovac - Sisak - Tisina Kaptolska - Zircica - Desna Martinska Ves - Desno Trebarjevo

a skrzynka na GC:
- SISAK013 - Stara Kuca 2



Poranek na stacji Hrvatska Dubica wraz z pierwszym pociągiem (a może drugim?). Teraz już nie pamiętam, czy sekcja dziecięca (wracająca do Polski pociągiem) została tutaj wpakowana do pociągu, jak było planowane, czy trzeba było ich podwieźć gdzieś gdzie coś złapią.

My natomiast skorzystaliśmy z tego, że spłukiwanie toalety przydworcowej odbywało się przy pomocy szlaucha podłączonego do kranika... no więc wyprowadziliśmy szlauch z toalety i umyliśmy z wczorajszego błota rowery. A po śniadaniu i spakowaniu w drogę! Do Jasenovac!

No tak, wróciliśmy na teren, który należał do Republiki Serbskiej Krajiny, znowu pojawiło się dużo opuszczonych domów, tak po drodze jak i w samym Jasenovacu. I nie tylko domów, wśród ruin jest jakiś hotel i cerkiew.



Pod Jasenovacem zwiedziliśmy chorwacki obóz koncentracyjny... i nie rozprowadzam tu żadnego kłamstwa jasenovackiego, bo obóz był wybudowany i prowadzony przez chorwackich ustaszy. Liczbę osób zamordowanych w obozie ocenia się na ok. 100 tys. z czego połowę stanowili Serbowie, poza tym Żydzi, Romowie, a także muzułmanie bośniaccy i Chorwaci.

Na teren obozu wjeżdża się przy pociągu jakim przywożono więźniów, a dalej jest dróżka z podkładów kolejowych wiodąca do jebutnego pomnika (to drugi co do wielkości pomnik na trasie, ustępujący jedynie temu na Mrakovicy). Dróżka strasznie wertepiasta, ale dawało radę, a jako że grupa się w międzyczasie rozproszyła, co chwila ktoś nią jeździł w te i nazad. Budynki tworzące obóz są obecnie zaznaczone w terenie kopcami i lejami.






Wracając zahaczamy jeszcze o muzeum. Strasznie w środku ciemno, trochę przesadzili z tworzeniem mrocznego klimatu, żeby dokładniej obejrzeć eksponaty musiałem sobie pomagać latarką (szkoda, że od razu nie wpadłem na ten pomysł).

Przejeżdżamy znów przez Jasenovac, a kolejny punkt zborny to sklep, a potem cukiernia, a w niej kawa, baklawa, a na deser jakieś ciasto wiśniowo jakieśtam stanowiące specjalność zakładu.




Jako pierwszy z grupy ruszam dalej, bo w Sisaku jest kilka skrzynek. Za Jasenovacem wyjeżdżam z RSK, ale jest to teren, który leżał w pobliżu granicy, po stronie chorwackiej. Trasa biegnie przez malownicze wioski nad rzeką Sawą. Zwiedzam pierwszą opuszczoną, drewnianą chałupę, a gdy wychodzę, właśnie mnie mija reszta grupy.




Dalej jedzie się przez wioski pełne takich drewnianych chałup. Część jest opuszczona, część zamieszkała. Część jest piętrowa + poddasze, ale część parterowa. Jesteśmy na terenach zalewowych rzeki Sawy, stąd ta zabudowa piętrowa - parter stanowią często pomieszczenia gospodarcze, a dopiero piętro jest mieszkalne. Wejście na górę po schodkach, które często są dobudowane na zewnątrz budynku, ale na przykład w tej pierwszej chałupie którą zwiedziłem, były wewnątrz z przedsionka.

No po prostu bajka, po prostu nie sposób było się nie zatrzymać i nie cyknąć fotki kolejnej chałupy. Dlaczego polskie wsie tak nie wyglądają?






Po drodze od czasu, do czasu mijało się bociany i tak dojechałem do wsi Čigoć. A tam wieeelki bocian, a obok japońska wycieczka. Okazało się bowiem, że wieś Čigoć należy do Europejskiej Unii Bocianów (jak to nazwała Ania). Faktycznie, bocianów w tej wsi było chyba najwięcej, a nawet chodziły po podwórkach zamiast kur.





Już w rejonie Čigoća tych drewnianych chałup było już nieco mniej, a coraz więcej było zwykłego budownictwa. Z każdą wsią, te proporcje się zmieniały i w końcu piętrowe drewniaki stanowiły już tylko nieliczne rodzynki.

Tak dojechałem do Sisaka, a zatem keszowanie pora zacząć. Najpierw skręciłem do zamku, który leży na przewężenie między Sawą i Kupą (kawałek dalej Kupa wpada do Sawy). Po drodze minąłem jakąś stocznię na Sawie. Niestety skrzynki zamkowej nie udało się podjąć, bo obok była zainstalowana jakaś ekipa... zrobiłem sobie popas, ale nie udało mi się ich przeczekać, więc ruszyłem z powrotem i na moście spotkałem naszą ekipę rowerową w komplecie... wcześniej mijałem ich kilka razy i myślałem, że jestm za nimi (bo zdjęć sporo robiłem i jeszcze jedną opuszczoną chałupę i opuszczoną szkołę zwiedziłem). Skierowałem ich do zamku, a sam ruszyłem na miasto.




Próbowałem jeszcze podjąć skrzynkę w pasku, ale było za dużo ludzi, więc przejechałem na drugą stronę Kupy i znalazłem skrzynkę w opuszczonym spichlerzu. Jak się okazało, była to jedyna skrzynka w Sisaku i w ogóle dzisiejszego dnia.





Ruszyłem dalej na południe wzdłuż Kupy, po drodze zwiedziłem opuszczony garnizon, opuszczonych budynków w ogóle po drodze było sporo. Na koniec przy torach zwiedziłem kolejny budynek keszowy, ale znów nic nie znalazłem (według późniejszych logów, skrzynka zginęła). Tam był ładny widok na rafinerię.





Kolejny punkt, to brama przy cmentarzu na górce... w cegłach były dziury, ale gdy tam szukałem, pojawił się jakiś człowiek. Gdy podszedł powiedzial, że jest z ochrony i spytał co robię. No więc powiedziałem, że oglądam napisy na cegłach. Prawdopodobnie są to podpisy wartowników z jednostki (był dogodny punkt do obserwacji mostu kolejowego, rafinerii itp.) Większość z lat 60. ale dało się znaleźć z lat 50. Trochę pogadałem z ochroniarzem, opowiadał że rafineria była w czasie wojny ostrzelana przez Serbów, ale teraz ponownie działa. W każdym razie nici z szukania skrzynki.



Potem podjechałem jeszcze do stacji uzdatniania wody, a może oczyszczalni ścieków. Skrzynki znów nie znalazłem, bo zginęła, al przyjemny urbex.



Próbowałem jeszcze znaleźć skrzynkę w pobliżu stacji, ale widzę że po mnie też ktoś był i nie znalazł. A że już robiło się ciemno, to inne skrzynki postanowiłem sobie odpuścić i pogonić za grupą. Musiałem się jeszcze przebić przez skraj miasta, a tam walą tłumy ludzi, ulice zamknięte, policja kieruje ruchem. A za Sisakiem autokary z młodzieżą, którą rozlokowywano na kwaterach. Podjechałem do grupki z bagażami i śpiworami, dowiedziałem się że jest to jakiś festiwal młodzieży katolickiej (rok temu był gdzieś w Bośni).

Wkrótce dopadłem ekipę. Tym razem spaliśmy nad Sawą.

Zdjęcia z tego dnia i z Zagrzebia ładuję do albumu Yugo-Longinada 3

Zobacz też wpis na blogu pocztówkowym:
- bociany Alzacji, Chorwacji i Słowacji łączcie się!
- koszary w Sisaku
- napisy na cegłach wojaków z Sisaka