Wycieczka Śladami... Resztek (dzień 4)

Środa, 3 maja 2017 · dodano: 09.05.2017 | Komentarze 6

dzień 1: śladami Kleeberga
dzień 2: śladami Sienkiewicza
dzień 3: śladami Kościuszki
dzień 4: śladami... resztek

Wszystkie zdjęcia w albumie Z Kleebergiem przez świat.

las - Skurcza - Osiedle Wilga - Nowy/Stary Żabieniec - Marianów - Wilkowyja - Stoczek - Rębków - Wola Rębkowska - PKP Garwolin >>> Warszawa >>> Żyrardów [MAPA]

Gminy zaliczane (mazowieckie):
- wiejska Garwolin

Aura: Zimno, pochmurno, wieje... w sam raz na jazdę, a nie jakieś rozwałki ;-) Przez większość dnia byliśmy schowani w lesie, więc wiatr nie przeszkadzał, ale końcówkę musieliśmy rypać pod wiatr do Garwolina na pociąg, a do tego zaczęło wtedy trochę kropić.

Dzisiaj ewidentnie resztki - resztki wycieczki, znaczy ostatni dzień, pojawiają się resztki tematów z ostatnich dni (i mogiły z 1939, i kościuszkowców... Sienkiewicz nie bardzo, ale można polecieć jakimś cytatem). Kończył się też prowiant - rano skończył cukier, potem dżem, serek kanapkowy, ser żółty też, ale dopiero na stacji, zaś resztki chleba dowieźliśmy do domu (bo nie było z czym zeobić kanapek - chyba że z czekoladą lub herbatnikami).

Rano trochę jeszcze popadywało jak robiłem śniadanie i gotowałem wodę na kawy i herbaty (do termosu), ale na szczęście niezbyt intensywnie. Jednak przestało nim wyruszyliśmy. Na zdjęciu - suszenie namiotu... a właściwie otrząsanie z kropelek, bo suchy to i tak on nie będzie, ale przynajmniej mniej wody




Dobijamy do Wisły, a tam zaraz pomnik upamiętniający walki na przyczółkach na lewym brzegu Wisły w 1944. (powiększenie tablicy).



A to 444 kilometr Wisły




Cmentarz z I wojny, też z walk na przeprawach przez Wisłę, ale w 1915 roku.







Docieramy do skansenu (a właściwie jego resztek) utworzonego tu na pamiątkę walk Armii Czerwonej i 1 Armii Wojska Polskiego w tym rejonie, a w szczególności na Przyczółku Magnuszewskim po drugiej stronie Wisły (tutaj było zaplecze). Obecnie jest tu jedna haubica i dwa działa przeciwlotnicze, ale kiedyś było tutaj więcej sprzętu, co widać na zdjęciach w skrzynce mototrampa.



Jasny gwint!





Obok pomnik, na fotkach mototrampa jest wcześniejszy pomnik, który stał w nieco innym miejscu (pomnik - powiększenie napisu)





Droga w dół skarpy, na tereny zalewowe




Przymierzamy się do śladów





Przy drodze jest 11 głazów upamiętniających różne jednostki saperski uczestniczące w budowie mostu przez Wisłę.




I jeszcze schemat mostu (powiększenie schematu), natomiast w haśle na wiki są dwie mapki, z których wynika, że w okolicach były zbudowane trzy mosty.




Kiedyś była tu rekonstrukcja fragmentu mostu... niestety zostały tylko resztki. Swoją drogą fajnie by było tu wybudować taki most - kładkę - taras widokowy nad Wisłę... przy czym byłoby to dobre kilkaset metrów przez te wyspy i rozlewiska.



Szosę forsujemy dołem i wjeżdżamy na teren Osiedla Wilga.



Powstało ono w międzywojniu jako osiedle klimatyczno-wypoczynkowe. (1: założyciele, 2: architekci). Przejeżdżając szukamy trzech skrzynek, ale jest tu ich kilkadziesiąt z tzw. GeoŚcieżki.



Przejeżdżając przez osiedle, najpierw przez część zdominowaną przez ośrodki wypoczynkowe (zwiedzamy resztki trzech opuszczonych), a potem głównie indywidualne domki letniskowe.







Po drodze domki typu Brda i inne ciekawostki







Oto najciekawsza z trzech skrzynek, które podejmujemy po drodze.




Z osiedla wyjeżdżamy boczną, piaszczystą drogą




Docieramy do mogiły z bitwy pod Maciejowicami, a właściwie potyczki uchodzącego po bitwie jakiegoś polskiego oddziału z Rosjanami.




Marianów - tutaj do początku lat 90. był drewniany kościółek, niestety został zastąpiony przez obecny budynek.




W pobliżu na cmentarzu dwie mogiły żołnierzy poległych w 1939 w bitwie pod Stoczkiem... przez chwilę miałem refleksje, że tak jak pod Kockiem, tak pod Stoczkiem było kilka bitew lub potyczek. Chwilę potem pomyślałem, że to dziwne żeby w tym miejscu ich pochowali, przecież Stoczek (Łukowski) jest w połowie drogi między Garwolinem a Łukowem. A potem zorientowałem się że to nie ten Stoczek, że sąsiednia wieś tak się nazywa.




Forsujemy rzeczkę Wilga.



I rypiemy pod wiatr i w mżawce do Garwolina.



W zasadzie stacja Garwolin jest w Woli Rębkowskiej, a nie w Garwolinie. Przejście podziemne jest dosyć klimatyczne, prawdopodobnie okresowo zalewane, bo dobudowali drewnianą kładkę.




A wejście na peron jest częściowo brukowane.



No i koniec wycieczki majówkowej, wsiadamy do pociągu i z przesiadką na Wschodniej docieramy do domu.

Po klu na dworzec

Środa, 3 maja 2017 · dodano: 04.05.2017 | Komentarze 0

Wycieczka Śladami... Kościuszki (dzień 3)

Wtorek, 2 maja 2017 · dodano: 08.05.2017 | Komentarze 17

dzień 1: śladami Kleeberga
dzień 2: śladami Sienkiewicza
dzień 3: śladami Kościuszki
dzień 4: śladami... resztek

Wszystkie zdjęcia w albumie Z Kleebergiem przez świat.

las - Kozice - Życzyn - Wola Życka - Jabłonowiec - Malamówka - Podzamcze - Oronne - Sobolew - Krępa - Pogorzelec - Polik - Podzamcze - Maciejowice - Podoblin - Domaszew - Podłęż - Samogoszcz - Ruda Tarnowska - Tarnów - las [MAPA]

Gminy zaliczane (mazowieckie)
- Maciejowice, Sobolew, Wilga

Aura: najcieplejszy dzień, chociaż nadal w miarę chłodno, nawet sandałki w pewnym momencie założyłem (ale nie zdejmując skarpetek). W zasadzie pogoda z gatunku idiotycznych - jak wyszło słońce, to się robiło za ciepło, jak zaszło to dla odmiany za zimno. Można było się przebierać co chwilę, albo pogodzić z tym  że raz człowiekowi za zimno, a raz za ciepło. Silny wiatr wschodni, generalnie mieliśmy z wiatrem (a pod wieczór trochę bocznym), ale jak robiliśmy pętelkę od Podzamcza to mieliśmy przez jakiś czas w pysk.

Po porannej kawie, pierwszym śniadaniu i spakowaniu się, wyruszamy z lasu na szosę.



Trochę asfaltów, ale potem musimy się przebić gruntówą z jednej wsi do drugiej. Jedna opcja jest taka, że odcinek gruntowy był krótszy, niestety okazało się że jest fatalnej jakości... mina lavinki, jak zobaczyła tę drogę, sprawiła że wybraliśmy drogę porównywalną kilometrowo, ale z dwa razy dłuższym odcinkiem gruntowym mając nadzieję że będzie lepszy. Nie był... końcówka i fragmenty były nawet niezłe, ale odcinki piaszczyste były chyba tej długości co cały pierwszy skrót.

To był skrót lavinki - droga równie beznadziejna, ale dwa razy dłużsa.



Pod samym Podzamczem malowniczy bruk... w ogóle w bliższych i dalszych rejonach Podzamcza trafiliśmy na co najmniej trzy odcinki brukowe.



Pałac Zamoyskich w Podzamczu. Miejsce bitwy pod Maciejowicami, bo właśnie w rejonie pałacu (wtedy stał tam zamek) i sąsiedniej wsi Oronne broniły się wojska kościuszkowskie. Mapa bitwy (uwaga - odwrócona południe jest na górze)



W czasie walk zamek został zniszczony, a w ściany zbudowanego w jego miejscu pałacu wmurowano kule armatnie z pola bitwy. Jedna większa, druga mniejsza, oraz dziura w ścianie, w której być może była jeszcze jedna.



 
Przy pałacu są też dwa pomniki upamiętniające Kościuszkę



To opatrywanie, to chyba już po wzięciu do niewoli. My nawet tego pniaka lipy nie widzieliśmy.




Ponoć po tym jak go wzięli do niewoli, Kościuszko i oficerowie spędzili noc w piwnicach zamku... a więc m też zajrzeliśmy do piwnic, bo tamtędy mogliśmy się dostać do wnętrza pałacu by pozwiedzać.





O ile o kulach w pałacu czytałem, o tyle pociski które wypatrzyłem w oficynie były dla mnie zaskoczeniem. W okolicach jest kilka cmentarzy z I wojny żołnierzy poległych VII-VIII.1915, więc ostawiam że to z tego okresu. Pięć jest tak na oko kalibru ok. 76mm i jeden większego.





Aha, znalazłem rysunek rosyjskiego punktu obserwacyjnego w czasie I wojny przy pałacu.



A w parku ruiny neogotyckiej baszy z XIX wieku i stajni. Tutaj robimy sobie postój na drugie śniadanie.






Jeszcze domek ogrodnika




Jedziemy na Oronne, jeszcze w Podzamczu na krzyżówce z brukówą mijamy piękną kapliczkę.





Łąki nad Okrzejką



Sosna pod którą odpoczywał Kościuszko przed bitwą... a raczej jej pień... a właściwie resztki pnia.





Kościół w Sobolewie, niestety furtka i brama zamknięte i nie da się podejść pod sam kościół.




Jeszcze w Sobolewie odwiedzamy cmentarz i mogiłę Batalionów Chłopskich z 1944, oraz drugą żołnierzy z 1939.





Po drodze krzyż osadzony na... no właśnie :-)



W zasadzie takie znaki można by postawić na wjeździe do Polski.



Drogowskaz z recyklingu... Jak się dokładnie przyjrzeć, to widać że pod farbą jest Tarnów 10 (przez Tarnów jeszcze dziś przejedziemy), a teraz wykorzystany w ten sposób... można tanim kosztem zrobić drogowskaz? Można.



Kopiec Kościuszki upamiętnia miejsce, gdzie podczas bitwy maciejowickiej miała miejsce potyczka z kozakami, a Kościuszko został ranny i wzięty do niewoli. Kopiec został usypany przez uczestników manifestacji patriotycznej 8 kwietnia 1861 roku. Miejsce bardzo malownicze (zwłaszcza o tej porze roku) i zaciszne, toteż na schodkach zjadamy trzecie śniadanie.






Uszak bzowy, znany też jako grzybki mun, albo judaszowe uszy (tak się nazywają chyba nawet po łacinie). Zastanawiam się, czy aby nie zebrać do kolacji, ale że to rezerwat, to rezygnuję.



A ten znicz skojarzył nam się z globusem w programie Kabaretu Potem Z Kolbergiem przez świat (finałowy skecz tutaj), przez co nazwaliśmy wycieczkę Z Kleebergiem przez świat (lavinka pierwszy dzień, a ja album zdjęć). Zwłaszcza że nawiązań do tego programu było w trakcie wycieczki więcej.


 
Wracając do Podzamcza zahaczamy jeszcze o dwa cmentarze z I wojny światowej. Tutaj w miarę nowe krzyże, na zdjęciach które widziałem, były tylko dwa kamienne/betonowe krzyże i jeden drewniany (zresztą są tam do dziś), a na zdjęciach z 2011 krzyże z brzozowych drągów (zdjęcia tutaj - Pogorzelec)




I drugi, tutaj bez zmian. Zachowany nagrobek, żołnierz pułku piechoty landwehry  - w tym rejonie Wisłę forsowała i toczyła walki grupa armii Woyrscha (Armeeabteilung Woyrsch), w której skład wchodziła właśnie landwehra.






Po drodze do Maciejowic moglibyśmy sobie skrócić drogę, nie jechać brukiem do Podzamcza i ominąć same Podzamcze... ale wtedy ominęlibyśmy ten pomnik bitwy pod Maciejowicami. A chcieliśmy się przymierzyć do kos... nigdy nie wiadomo, czy taka umiejętność się kiedy nie przyda.

Po drodze do pomnika ułożył mi się alternatywny tekst refrenu żurawiejki (a bo kawalerii trochę było na trasie, a to Kleeberczycy, a to kawaleria Berka Joselewicza itp. itd.):

Kosy do boju, flaszki w dłoń,
Bolszewika, hitlerowca, banderowca, moskala, prusaka, Austryjaka, Szweda, Tatara, Turka, Krzyżaka* goń goń goń

*) - brakujące dopisać, chwilowo niewystępujące zostawić






Kościuszko przed szkołą w Maciejowicach... jako że długi weekend, to możemy sfocić tylko zza płotu. Parafrazując Smolenia: Jakbyśmy dwie takie armaty mieli, to byśmy se tę insurekcję wygrali.



Chcieliśmy zwiedzić muzeum im. Tadeusza Kościuszki w Maciejowicach, ale okazało się że jest zamknięte... choć teoretycznie powinno być do 16-ej (byliśmy tuż po 15-ej), bo dziś wtorek. Nie jest napisane czy w święta inaczej muzeum jest czynne, a zresztą i tak 2 maja to dzień nieświąteczny. Albo dużo wcześniej zamknęli, albo w ogóle dziś nie otworzyli. No tak, w długi weekend majowy, to z muzeami niestety różnie bywa.



Poza tym okazuje się że 2017 to rok Kościuszki. No cóż, Muzeum Sienkiewicza chwali się że w 2016, czyli Roku Sienkiewicza muzeum odwiedziło 4 razy więcej osób (40 000) niż zwykle. Tutaj będą się mogli chwalić, że z okazji Roku Kościuszki cztery razy więcej osób odbiło się od zamkniętych drzwi.



W Maciejowicach na rynku, pod kolejnym pomnikiem kościuszkowskim,  zrobiliśmy sobie przerwę na czwarte śniadanie. Przy okazji nabyłem pieczywo na jutro i wodę do gotowania, a także deser. Stojąc w kolejce słyszałem jak się kupuje tutaj kiełbasę (albo kaszankę). U nas się kupuje na pęta, a tutaj na... laski.






Potem podjechaliśmy pod kościół




Tutaj zbiorczy pomnik powstańczo-niepodległościowy.



Mogiła z 1920 (ta i dwie inne na cmentarze z 1939 i 1944 zrobione współcześnie na jedno kopyto).




I grobowiec Zamoyskich






A potem na cmentarz - mogiła z 1939




Grobowiec Pleszczyńskich




A propos rzeźb drewnianych, których sporo było na trasie - grób rzeźbiarza ludowego



I na końcu kwatera z 1915.



Kaiserlich Deutsches Militärgouvernement Lukow 1918 (czyli  okręg wojskowy Łuków).



LDW.I.R. (Landwehr Infanterie Regiment - pułk piechoty landwehry), na głazach dookoła pomnika są wyryte numery pułków.



Lance... ale przy cmentarzu jest też witacz z kosami.




Mniej więcej pod Maciejowicami Niemcy wybudowali mosty do przeprawy przez Wisłę (wg opisu zdjęcia - pod Ryczywołem). To jedno z moich ulubionych zdjęć (powiększenie po kliknięciu w obrazek).



Po drugiej stronie Wisły widać elektrownię Kozienice.



Jedziemy szosą na północ - niestety jest bardzo ruchliwa, a kierowcy jeżdżą po wariacku... jak polscy kierowcy :-/  Po drodze skok w bok przy Kościele w Samogoszczy.



Poszukać mogiły w lesie. Napis obecnie częściowo nieczytelny... na stronie  z której mam namiary, jest napisane że z 1939, ale ptanie czy ten wniosek na podstawie IX na tablicy, czy od kogoś kto wie co tam było napisane (już wtedy był nieczytelny). Bo na moje oko tam za wrześniem można się dopatrzyć zarówno 1 jak i 4. A w okolicznych lasach jest więcej takich mogił, właśnie z 1944 (albo nie wiadomo jakich).




W Rudzie Tarnowskiej jeszcze jeden cmentarz z 1915 (szlag, przegapiłem że miałem poszukać cmentarza w Domaszewie).




Potem wbijamy się w las. Po drodze jakieś ziemianki, okopy... można chyba założyć że większość jednak z 1944, bo ten teren stanowił zaplecze dla Przyczółka Magnuszewskiego po drugiej stronie Wisły.




Tym razem nocleg nie w krzakach, ale w miejscu gdzie widać nas na kilometr... ale celowo wybraliśmy boczną, mało uczęszczaną przecinkę, sprawdziłem też że od ostatniego deszczu (prawdopodobnie 3-4 dni temu) przez najbliższe skrzyżowanie nic nie przejeżdżało. Poza tym jesteśmy ukryci między dwiema wydmami.

Gdy już zrobiliśmy sobie obiad i zjedliśmy, zaczęło kropić... szybko zebraliśmy graty do namiotu, na wypadek gdyby się rozpadało, ale przeszło i spokojnie mogliśmy przy herbatce, kisielu i budyńku posiedzieć przy ognisku. Rozpadało się dopiero później w nocy.

Wycieczka Śladami... Sienkiewicza (dzień 2)

Poniedziałek, 1 maja 2017 · dodano: 05.05.2017 | Komentarze 3

dzień 1: śladami Kleeberga
dzień 2: śladami Sienkiewicza
dzień 3: śladami Kościuszki
dzień 4: śladami... resztek

Wszystkie zdjęcia w albumie Z Kleebergiem przez świat.

las - Giżyce - Krupy - Ostrów - Węgielce - Drewnik - Jeziorzany (d. Łysobyki) - Przytoczno - Ferdynandów - Kalinowy Dół - Dąbrówka - Helenów - Wola Gułowska - Turzystwo - Lipiny - Wola Okrzejska - Okrzeja - Gózd - Jagodne - Kłoczew - Wylezin - Babice - Trojanów - Kozice - las [MAPA]

Gminy zaliczane (lubelskie):
- Michów, Jeziorzany, Krzywda, Kłoczew
Gminy zaliczane (mazowieckie):
- Trojanów

Aura: Dziś było nieco cieplej, ale bez przesady i bez upałów. Słońce na przemian świeciło (i robiło się nieco cieplej) i chowało się za chmurami (i robiło się dosyć zimno). Nie padało, to najważniejsze. Wiatr mniej więcej wschodni, chociaż chyba bardziej północno-wschodni, bo jak mieliśmy odcinki na północ to nam przeszkadzał.

Zazwyczaj nie rozpalam rano ogniska - na te dwie kawy, kaszkę dla lavinki i kawę do termosu gotuję wodę na epigazie nie wychodząc z namiotu... ale że w ten weekend jest dosyć chłodno, to zabraliśmy jeszcze dwa termosy na herbatę (1l i 1/3l), no to na tyle wody opłacało się rozpalać ognicho. Pierwsze skosztowanie herbaty ogniskowej z termosu w trakcie jazdy - mmm dymówa, niepowtarzalny smak! Wieczorem przy ognisku się tego nie czuło z powodu dymu, ale teraz tak. Przy czym do herbaty czarnej i owocówej mieszanki zimowej w dużym termosie to pasowało, ale do owocówki w małym już nie bardzo... no to w trakcie wypijania przelewaliśmy owocówkę do dużego.



Na początek trzeba się dobić z biwaku do jakiejś drogi, na szczęście nie trzeba było się wracać piochami, tylko pojechać w bok. Też trochę piochów było, ale mniej.



Jedziemy malowniczą trasą nad Wieprzem. Po krótkim odcinku przyzwoitej gruntówy, od Giżyc mamy asfalt. Tylko między Krupami a Ostrowem strasznie rozjeżdżona, piaszczysta gruntówa. Niestety wtedy nie wiedziałem że dało się to objechać dwa razy dłuższą trasą asfaltem.





Przejeżdżamy przez Wieprz. lavinka zastanawiała się wczoraj czy Wieprz chrumka... wczoraj chyba spał, ale dziś to sprawdziliśmy - Wieprz nie chrumka, Wieprz kumka!

Za rzeką widać kościół w Jeziorzanach, które powstały na na wyspie w dolinie rzeki. Dalej leży wieś Przytoczno. Dawniej lokowano tu miasto Przytoczno, które zmieniło nazwę na Łysobyki. Przy które było które, to trzeba by dokładniej zbadać, bo zdaje się że Przytoczno było potem osadą obok Łysobyków, które są obecnie Jeziorzanami... eee, jakoś tak.

Pod kościołem robimy sobie mały postój na ławce nad Wieprzem.





W lesie za Przytocznem pomnik upamiętniający bitwę pod Łysobykami w czasie Powstania Listopadowego, a niewykluczone że jest to mogiła powstańców (powiększenie tablicy z opisem bitwy: tablica 1, tablica 2, powiększenie mapki)




Obok krzyż... rok trochę nieczytelny, ale biorąc pod uwagę że jesteśmy na terenie bitwy pod kopcem i charakterystyczna data 3.X, czyżby kolejna mogiła z 1939, czyli z bitwy pod Kockiem? Ale na zdjęciu z 2011 nie ma tego krzyża w tym miejscu, albo więc został przesunięty spoza kadru, albo w ogóle trafił tu z innego miejsca... może jakiś stary krzyż z innego cmentarza wojennego? Takie rzeczy się zdarzają.



Dalej coś mnie podkusiło żeby pojechać skrótem, a nie objeżdżać naokoło asfaltem. Najpierw trochę wertepiasta gruntówa, ale przegapiłem zjazd głównej drogi i skręciłem za późno (bo tam wydawało się że wiodła lepsza droga). Potem słabymi drogami przez pola i średnimi przez las... tam musiałem skorygować trasę by dobić do właściwej drogi, gdy to się udało okazało się że może lepiej było właśnie przez ten las, takie były tu piochy którymi dotyrtaliśmy się jakoś do asfaltu w Ferdynandowie.

To był tzw. skrót To Mi'ego - niby krótszy, ale drogi słabe i nic ostatecznie nie skraca (później będzie skrót lavinki).




Kalinowy Dół, zjazd z główniejszej szosy w boczny asfalt.




Taki pomnik -  tu polegli 6 października ostatni żołnierze września 1939 (jakkolwiek dziwnie to brzmi). Otóż do 3 pułku strzelców konnych nie dotarł ostatni rozkaz gen. Kleeberga, dotyczący kapitulacji. Pułk w nocy z 5 na 5 października wpadł tutaj w pułapkę i poniósł ciężkie straty. Powiększenie - tablicy informacyjnej, mapy ze szlakiem bojowym pułku.






Przy wjeździe do Helenowa baba z jabłkami... czyli kolejna rzeźba ośrodka łukowskiego (ale nie wszystkie po drodze fociliśmy).



Cmentarzyk w Helenowie. Po drodze minęliśmy jakąś starszą panią na rowerze, która rozmawiała z inną starszą panią przed domem. Gdy dojechaliśmy na miejsce, porobiliśmy zdjęcia i zastanawialiśmy się czy to prawdziwe pociski czy atrapy, a wtedy przyjechała ta pani na rowerze i okazało się że mieszka naprzeciwko cmentarza i się nim od lat opiekuje. Trochę czasu minęło na rozmowie i dowiedzieliśmy się sporo ciekawych rzeczy.

Po pierwsze ta pani jeszcze jako siedmiolatka była świadkiem pochówku żołnierzy po bitwie. Opowiadało, że dwóch leżało za stodołą, jeden tam, trzech tam... Te trzy mogiły w pierwszym rzędzie powstały zaraz po bitwie - mieszkańcy wykopany dół wyściełali słomą, do niego składali zebranych z okolicy żołnierzy, przykrywali kocami, opatulali płaszczami. Jeden z mieszkańców był oficerem marynarki i zajął się organizacją pochówku, spisywał też dane poległych z rzeczy przy nich znalezionych.

Później w grudniu powstała ta czwarta mogiła przed pomnikiem, mieszkańcy przenieśli tam żołnierzy z innej mogiły umiejscowionej niezbyt fortunnie, bo tam zbierała się woda... wykopano ich i przewieziono, byli cali w glinie, do tego smród rozkładu. I znów na słomę, ale płaszczy i koców do przykrycia nie było, a że wieś zniszczona po walkach (kilka razy przechodziła z rąk do rąk) to trudno coś było znaleźć, ale jakieś derki czy coś mieszkańcy zorganizowali. Razem z polskimi żołnierzami był też pochowany żołnierz niemiecki, ale jego potem Niemcy wykopali i zabrali.

Pomnik jest niedawno wybudowany nowy, ale mniej więcej na kształt starego (ale pani twierdzi, że stary był ładniejszy). Z ciekawostek należy dodać, że w środku starego były zamurowane cztery karabiny. A odnośnie tych pocisków - są to bomby lotnicze zorganizowane przez sąsiada z okolicznych lotnisk w Ułężu i Podlodowie. Te mniejsze pomalowane na srebrno to ćwiczebne (wypełnione betonem), ale te czarne prawdziwe... sąsiad twierdzi że rozbrojone, ale pani uważa że tylko zapalniki zostały wyjęte, bo jak się paliła sąsiednia chałupa, to sąsiad przybiegł z drzwiami (czy innymi dechami) i zastawił skrajną bombę by się nie nagrzewała.





Następny przystanek - Wola Gułowska, kościół i klasztor.




Przed nim kilka kolejnych rzeźb



W środku tablice upamiętniając bitwę pod Kockiem (jest ich więcej), zresztą sam kościół był w ogniu walk - został zdobyty i obsadzony przez Niemców, potem odbity przez Polaków, a w czasie ostrzału niemieckiej artylerii uszkodzony.



I tera pytanie, co to za pypcie wysoko w wieżach? Pociski? Niestety strasznie wysoko, ciężko zrobić zdjęcie, ten jeden taki półokrągły, toteż trochę ni pasuje (chyba że kula?). Ale równie dobrze mogą być jakieś kotwy, generalnie są w wieży, czy może  wieżach, na pilastrach.



Prawdziwą perełką jest źródełko umieszczone w kryptach. Jak się wchodzi do przybudówki z tyłu kościoła, to wydaje się że prosto do źródełka, ale nie... to tylko zejście do krypt, potem niskimi podziemiami coraz dalej i dalej, jeden zakręt, drugi, jeszcze w dół, trzeci. Napełniliśmy tutaj butelki na wieczorne i poranne gotowanie.







A teraz cmentarz w Woli Gułowskiej... chociaż może już w Turzystwie. Już na bramie jest informacja o pochowanych Kleeberczykach.



A oto mogiła zbiorowa - na granitowych tablicach szlak bojowy, jednostki wchodzące w skład SGO Polesie i ich dowódcy, symboliczny nagrobek jednego z nich.





Jest też lista poległych pochowanych w mogile (powiększenie po kliknięciu w zdjęcie)



Obok w grobie rodzinnym spoczywa jeszcze dwóch oficerów walczących we wrześniu 1939 - jeden przeżył wojnę, drugi walcząc w SGO Polesie zginął, ale jeszcze przed bitwą pod Kockiem.



Drogowskaz przy głównej alejce skierował na do grobu żony powstańca.





Jedziemy dalej - jeden pomnik...



...drogowskaz do drugiego pomnika...



...trzeci pomnik.




Stacja Okrzeja... wszystko ładnie, pięknie - nowe tablice z nazwą stacji, nowa wiatka, nowe stojaki rowerowe, budyneczek odnowiony, nowo zrobione przejście przez tory... ale tylko na jedną stronę, do stacji. Na druga nie, trzeba skakać przez tory, a tam właśnie biegnie droga do pobliskiej wsi. Żeby nie nosić roweru przez tory, trzeba pojechać do najbliższego przejazdu i się cofnąć do tej drogi (nadrabiając dodatkowo 500m).

Ok, tutaj aż tak bardzo to nie przeszkadza, ruch pociągów nieduży, a przenieść rower przez tor to nie jest wielka fatyga. Problem się pojawia, jesli takie myślenie o wygodzie pasażerów i projektowanie zacznie się stosować np. w Warszawie. Potem się kończy tym, że kolejarze smarują peron i trawę smarem, żeby pasażerowie nie skracali sobie drogi nielegalnie przechodząc przez tory.



Wola Okrzejska - muzeum Sienkiewicza... w końcu skądzieś ten tytuł, a do tej pory było dalej śladami Kleeberga i Kleeberczyków.

Tutaj w dworku Cieciszowskich (rodzina jego matki) urodził się i spędził wczesne dzieciństwo Henryk Sienkiewicz. Dworek nie zachował się do dziś, muzeum jest w dawnej oficynie, która była do tego dworku podobna i po remoncie udaje dworek właściwy.






Z muzeami w święta nigdy nic nie wiadomo, na szczęście okazało się że czynne i udało się zwiedzić.







Mini makieta bitwy pod Grunwaldem... przypomina mi trochę Monty Pythona i rekonstrukcję ataku na Pearl Harbour.



A jedna z rzeź w parku ("W pustyni i w puszczy") skecz Kabaretu Potem o słoniu.



Latarnik...



Kolejne rzeźby, a w tle fundament dworku.



Podbipięta i Zagłoba... Longin taki trochę niski, może autor rzeźby nie czytał Ogniem i Mieczem, bo autor Stasia i Nel (tych z lewej) przyznał się że W pustyni i w puszczy nie czytał i nie oglądał filmu, bo nie miał czasu, tylko zdjęcie wziął z netu.



Rozwałka w parku... aha, skorzystałem z pieczątek w muzeum i je po kolei przybiłem na odwrocie mapy (jak zwykle nie miałem żadnego zeszytu, czy notesu w których zbierałem pieczątki).




Potem myk do Lasu Gułowskiego w poszukiwaniu mogiły powstańców styczniowych (mapa lasu). Poszukiwania nie były trudne, bo od torów prowadziły drogowskazy. Pierwszy przy przejeździe na szosie Wola Gułowska - Okrzeja, drugi prowadzący w las na północ od stacji Okrzeja i kolejne gdy trzeba było skręcić.





Wracamy do wspomnianego przejazdu i zaraz za nim trafiamy na tajemniczą mogiłę. Zauważamy ją tylko dzięki kwiatom.



Kopiec Sienkiewicza, sypany w latach 1932-38, trafiła tutaj też ziemia z innych miejsc związanych z Sienkiewiczem, był też apel o nadsyłanie ziemi ze swoich pól. Jest więc tutaj ziemia z całej ówczesnej Polski i nie tylko.



Głaz z czasów budowy, a na szczycie rzeźba z 1980.







Kolejny stop, to cmentarz w Okrzei (mapa cmentarza z zaznaczonymi mogiłami). Grób matki Sienkiewicza - stary nagrobek i nowy pomnik.




A czytając podpis na pomniku (powiększenie), lavinka się żachnęła, że wymieniają po kolei - matka powstańca, matka pisarza noblisty, matka autorki i tłumaczki, matka poetki... a tego że sama była pisarką to nie napisali.



Grób obok




I jeszcze jeden z wojny polsko-bolszewickiej.



Oraz pięć indywidualnych z 1939, ponieważ są prawie jednakowe, to wstawiam tylko jeden. Ich lokalizacja na mapce linkowanej powyżej.




Kościół w Okrzei, fundowany przez prababkę Sienkiewicza, tutaj brali ślub rodzice pisarza i tutaj był chrzczony on sam.



Zaczynamy temat kolejnego dnia - tablica upamiętniająca naradę przed bitwą pod Maciejowicami.



Opuszczamy najbardziej sienkiewiczowską gminę (i powiat) na trasie. Nadal jesteśmy w lubelskim, powiat rycki.




Kaplica w Góździe



Szlaki Ziemi Łukowskiej... jeździmy tutaj i od czasu do czasu przypadkiem przejedziemy którymś ze szlaków, a nie przeczytaliśmy najważniejszej rzeczy - regulaminu! A tutaj schematyczna mapka szlaku.




Kłoczew







Po drodze uratowałem jeszcze kreta, który kręcił się w kółko po asfalcie, próbując się wkopać w ziemię.



No i wjeżdżamy w województwo mazowieckie i wkrótce potem szukamy miejsca na nocleg.