Mosty na Rawce

Niedziela, 22 marca 2015 · dodano: 23.03.2015 | Komentarze 10

W nocy przeszedł deszcz, śnieg, ale rano znów było bezchmurne niebo... tylko silny północny wiatr. Pojechałem więc z wiatrem.

Mała chałupka w krzakach po drodze.



Mosty na Rawce w Nowym Dworze.... jeden



drugi






a zaraz za nim trzeci, bo tutaj Rawka się rozdwaja, a na nim resztówki śniegu, który szybko znikał w słońcu




Rawa Mazowiecka i zaczynamy podróż w klimatach kolejowych. Rogowska kolejka wąskotorowa powstała dokładnie sto lat temu jako niemiecka kolej polowa i zapewniała transport z Rogowa (czyli od kolei warszawsko-wiedeńskiej) na front nad Rawką pod Rawą.

Most z 1928 na... oczywiście na Rawce.






Miejsce gdzie zaczyna się bocznica do Zakładów Mięsnych Rawa... bocznica stosunkowo nowa, bo z 1982, ale teraz opuszczona i dosyć klimatyczna





Reper na podkładzie



Tor rozdwaja się i... znika za bramą




Ale wracając nad Rawkę



Kolejny mostek, tym razem w rozpadzie... przejść da się, aczkolwiek wymaga to nieco balansowania. Ale przenieść rower byłoby ciężko.



Ale wracając do kolejki, jedziemy w kierunku stacji Rawa Mazowiecka. Stacja wybudowana w czasie wojny mieściła się mniej więcej w tych okolicach, ale w 1922 została przeniesiona nieco na południe (bliżej centrum miasta)



O i zaczynają się bocznice przy obecnej stacji




Niedawno był tu pożar traw... a przy tej budce była tzw. zapadnia. Otóż tutaj zaczynały się dwa odcinki toru (po 200m) standardowego 1435mm, nie pytajcie mnie po co, ani jak to działało, znalazłem taki oto fragment artykułu w Świecie Kolei, a po przeczytaniu jestem głupszy niż byłem (musiałby mi ktoś łopatologicznie wytłumaczyć). Oto budka do obsługi zapadni, aczkolwiek tych odcinków normalnotorowych już nie, widać zostały rozebrane.



Klimatyczna ruinka nad zalewem o smakowitej nazwie Tatar



Tatar we własnej osobie



Łabędzie i jakiś plankton



Cyklogrobbing jakiś musi być...



Krankentr. z 2 kompanii Sanitarnej... trochę guglania i wychodzi na to, że Krankenträgert to Noszowy. O, tutaj jest nawet zdjęcie Krankenträgera (foto - źródło), a tu sanitariuszy i noszowych z 1915 (Sanitäter, Krankenträger - foto - źródło)



Rano śnieg, a teraz krokusy koło basenu... w sumie genialne w swojej prostocie - trawnik obsadzony krokusami :-)




Wyjeżdżam z Rawy i lecę wzdłuż gierkówki przebudowanej na ekspresówkę... to nie jakaś dziadowska A2 i jest ciągłość serwisówek, które mają standard bardzo porządnych dróg lokalnych, tak więc mogę prosto dojechać do Babska, a drogę mam normalnie usłaną gwiazdkami



A po drodze spotykam walec. Jestem sobie żółtym walcem



Jadę też przez Dębową Wieś... z borowikami i winniczkami




A w Babsku... eee... chyba w amputacjach ta klinika się specjalizuje



Zahaczam też o cmentarz obozu ćwiczebnego w Raduczu. Położony jest on na szczycie wzgórza... łysego wzgórza z wielkimi połaciami pól, a dojazd jest rozjeżdżonymi przez traktory drogami, wertep straszliwy, a gdy jest mokro to jeszcze gorsze błoto i lepiej się tam wtedy nie pchać. Dlatego rzadko tędy jechałem, a jak już tu byłem to niestety latem kiedy cmentarz stanowi nieprzebyte krzaczowisko... ponadto czytałem, że nic się na nim nie zachowało, więc i motywacja była niewielka.



Ale dziś się jakoś dotelepałem, bo błoto w większości skrzepło. Faktycznie nic nie znalazłem... to znaczy nie do końca, ale żadnych nagrobków, czy resztek cerkwi która tu stała. Ale po zatym znalazłem całkiem sporo - mnóstwo głazów, dwa repery, okopy, tony śmieci, zdechłego lisa, zwierzęce nory, dziury wykopane przez hieny cmentarne, dwie ludzkie czaszki i trochę kości.

Ale po kolei - mam wrażenie że w czasie I wojny Rosjanie zamienili cmentarz w bastion. Otoczony jest rowem i wałem, niby nic niezwykłego, typowa rzecz dla cmentarzy, ale rów jest naprawdę głęboki, a na wale są ślady okopów. Okop znalazłem też na samym cmentarzu.





Głazy - duże ilości dużych głazów na skraju cmentarza. Ta okolica obfituje w głazy wyorane z pola, ale na tym wzgórzu jest ich jakby więcej i większe. Chyba nie można ich wiązać z głazami używanymi jako nagrobki, bo dalej przy drodze u stóp wzgórza też było ich bardzo dużo.



Reper na szczycie wzgórza nie dziwi... ale dwa? Jeden na skraju cmentarza, na wale, a drugi na samym cmentarzu na usypanym kopcu.




Na koniec ludzkie szczątki... znalazłem ludzką czaszkę i trochę kości walającą się obok dziury, Dziura wyraźnie zwierzęca (może ten martwy lisek wykopał?), w jej ścianie tkwi kolejna czaszka i kości. Z drugiej strony tuż obok kolejna dziura wykopana przez człowieka, więc na sto procent nie da się ocenić kto wykopał hiena, czy lisek.





I to w zasadzie tyle, jadę dalej... pod wiatr. Początkowo nadal dosyć silny, choć jednak lżejszy niż rano, ale potem coraz wyraźniej słabł.