Na Rokitno

Sobota, 5 marca 2016 · dodano: 06.03.2016 | Komentarze 22

Wyruszyłem z rana na Rokitno mając wiatr boczny lub boczno-paszczowy, by tam wykręcić na zachód przez Błonie i złapać wiatr w plecy zanim osiągnie popołudniowe maksimum, aby potem gdy zacznie pod wieczór słabnąć, wykręcić za Pawłowicami na południe i przez Teresin pojechać z wiatrem bocznym,

Pomnik w Czubinie... od czasu odbudowy i przesunięcia dalej od drogi, żaden wypadający z zakrętu samochód jeszcze go nie skosił (patrz: pomnik przed i po wypadku, oraz pomnik po odbudowie).



Przy okazji możemy obejrzeć jak się buduje drogi rowerowe w małych miejscowościach... wygoda rowerzystów jest tu zwykle na ostatnim miejscu.

Normalnie można by dojechać do skrzyżowania i bez kombinacji skręcić w prawo (albo w lewo) i już.

A tera żeby jechać zgodnie z przepisami, musimy zjechać na lewo na kostkowy cpr (ciąg pieszo -rowerowy, czyli drogę dla pieszych i rowerów), przejechać 100m, zejść z roweru i przeprowadzić przez przejście dla pieszych (przejazdu dla rowerów nie ma i w głębi widać znak końca cpr), by wsiąść na rower i przejechać kolejne 550m cpr-em (początkowo kostkowym, potem asfaltowym) by zjechać na drogę i pojechać już dalej normalnie. Jeśli skręcamy w lewo, to po tych pierwszych 100m musimy zejść lub zjechać na drugą stronę jezdni i włączyć się do ruchu.

Prawda że teraz jest prościej i wygodniej? Aha, gdyby nie znak zakazu, to według niektórych interpretacji kodeksu drogowego, nie byłoby  obowiązku jechać cpr-em (tutaj opis)



Sam cpr jak już zrobi się asfaltowy (nie można było walnąć asfaltu po całości? po co tam w ogóle ta nieszczęsna kostka?), to już jest ładny i szeroki.

Natomiast dochodzimy do następnej kwestii - utrzymanie drogi dla rowerów, często jest tak że po wybudowaniu wszyscy o niej zapominają. Co z tego że asfalt, skoro zalega na nim pioch? Swoją drogą czy było to odśnieżane, czy tylko posypywane piachem, bo jeśli tylko posypywane, to i tak tym nie da się jeździć. No dobra, jest jeszcze zima (astronomiczna), dajmy miesiąc czy dwa na sprzątnięcie i wtedy oceńmy... aczkolwiek widziałem kiedyś tak zapiaszczoną ddr-kę już we wrześniu :-/



Jedziemy, jedziemy, aż tu nagle! Koniec gminy, powiatu (niebieska tabliczka z lewej) i cpr-u. To jest kolejny problem budowania infrastruktury rowerowej w Polsce, jest budowana od przypadku do przypadku, przy okazji budowy/remontu dróg, fragmentami które z niczym się nie łączą... żeby tutaj dociągnęli cpr chociaż do kościoła (czyli jeszcze ze 250m), nie mówiąc już o tym że logiczna byłaby ciągłość aż do błonia i/lub Józefowa/Płochocina z drugiej strony. A tak jest to droga znikąd donikąd... no dobra, z Domu Pomocy Społecznej donikąd.

Aha, w jadąc w drugą stronę nie natrafiamy na żaden znak zakazu, a znak cpr-u łatwo przegapić i zanim człowiek się zorientuje że coś jest z lewej, to i tak nie wjedzie nim się to nie skończy, bo pomiędzy jest rów. Przynajmniej można z czystym sumieniem zignorować.



Kościół w Rokitnie, okazało się że na dziedzińcu kościoła nie ma już starego sprzętu rolniczego, który oglądaliśmy kilka lat temu.



Przy wejściu kilka tabliczek - fundacyjna nad wejściem, dwie tablice grobowe fundatorów spoczywających w kryptach i dwie gablotki ze statutem i historią kościoła (tak ładnie wykaligrafowane, że aż ciężko się czyta).





Powiększenie statutu i historii



Kraty bram





Dzwonnica zbudowana w latach 1911-13... ostatnio podczas prac konserwacyjnych, w kuli tuż pod krzyżem znaleziono dokumenty z 1911 napisane przez ks. Sędziakowskiego (info - link1, link2)






I jeszcze rzut okiem na kościół z boku... może mur nie jest tak obronny jak w Brochowie, ale idealnie nadawał się do obsadzenia żołnierzami, co Niemcy wykorzystali w 1914, ale o tym zaraz.




Jak widać na zdjęciach powyżej, kościół obecnie nie posiada wież, a w każdym razie nie są one wyższe niż reszta fasady... ale kiedyś wyglądały inaczej, na poniższym zdjęciu nie ma jeszcze murowanej dzwonnicy przy kościele, tylko drewniana (foto z tej podstrony strony parafii, tam też więcej informacji o kościele).



W październiku 1914 roku, pozycje obronne przy kościele zajęli Niemcy i bronili się przed atakującymi od strony Warszawy Rosjanami, Wtedy też kościół uległ znacznemu zniszczeniu. Oto kilka artykułów z ówczesnej prasy w linkach poniżej i jeden fragment na fotce.
- Kurjer Warszawski, 28 października 1914
- Kurjer Warszawski, 29 października 1914
- Kurjer Warszawski, 18 września 1915



Poniżej kilka zdjęć zniszczonego kościoła, ze strony paraii i z tej strony (tam też jeszcze jeden opis walk)





O Rokitnie pisze też amerykański korespondent wojenny londyńskiego Timesa Stanley Washburn w książce Field Notes from the Russian Front (całość dostępna online tutaj lub tutaj).

Co prawda pisze o miejscowości o niewymawialnej nazwie, a Rokitno jest chyba raczej wymawialne nawet dla Amerykanina, ale może trafił na jakiegoś odpowiednika huanna i aarda, który może nie katował go próbując nauczyć wymawiać Dzierżązną koło Zgierza, ale może jakieś pobliskie nazwy jak Żyrardów nad Pisią Gągoliną, Żuków nad Rokitnicą i gdy doszli do Rokitno nad Rokitnicą koło Czubina, to biedaczek się poddał.

W każdym razie reszta się zgadza - broniony kościół pod Błonie, karabin maszynowy na wieży, mogiła pułkownika (zwłaszcza to ostatnie - jak często giną pułkownicy w boju, zwłaszcza gdy inne szczegóły pasują), Więc to musi być Rokitno - poniżej krótki fragment z tej książki, a tutaj całość o Rokitnie.



A oto i wspomniana mogiła z tabliczką upamiętniającą pułkownika Stanisława Różańskiego.




A tu taka notka z Kurjera Warszawskiego



I zdjęcie mogiły ze wspomnianej powyżej książki, fot. George H. Mewes.



Uwaga, za mogiłą grasują kury!



Kolejna śmieszka rowerowa bez sensu jest w Błoniu... jest to droga dla rowerów z przejazdami, ale oczywiście kostkowa. A dlaczego bez sensu? Na takiej uliczce nie ma po prostu żadnego sensu budowanie wydzielonej infrastruktury rowerowej, jest to boczna uliczka, która na obu końcach kończy się ślepo i stanowi niemal wyłącznie dojazd do okolicznych domków, są progi spowalniające, a ruch w zasadzie znikomy. Krótko mówiąc spokojna i bezpieczna uliczka, idealna do jazdy na rowerze.

Natomiast mamy tu przykład, że poprowadzenie z jednej strony chodnika dla pieszych, a z drugiej dla rowerzystów po prostu się nie sprawdza... piesi i tak chodzą raz jedną, raz drugą stroną ;-) Lepiej zostawić ten chodnik pieszym i pojechać asfaltem.



A teraz przyjrzyjmy się znakom... co autor miał na myśli? Z tego można wywnioskować, że zakaz jazdy rowerem dotyczy chodnika i mogę spokojnie jechać asfaltem :-) (no nie do końca, bo istnienie ddr implikuje nakaz jazdy nią). Ja wiem że pewnie chodziło o zakaz zatrzymywania, ale wtedy ten dopisek powinien być pod górnym znakiem



No dobra, to teraz kolejna zagadka.



A wiecie, że Pchła Szachrajka jest z Błonia? Oto ona

Rzecze na to Pchła do słonia:
"A ja jestem rodem z Błonia,
Tam plantację mam wzorową,
Sadzę na niej kość słoniową. ( a tu reszta wiersza)



Przejeżdżając przez Błonie, zatrzymałem się jeszcze obfocić tę oto kamieniczkę i kilka jdetali z jej ściany - tabliczkę informującą że tu był szpital powstańczy, obzdóbkę spod niej i reper.






Jadąc dalej minąłem drogowców łatających drogę. I nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to że robili asfaltowe łaty na gruntowej drodze! Widziałem już niedawno coś takiego za Międzyborowem, ale myślałem że z łataniem się tak rozpędzili że nie zauważyli że asfaltowa droga się skończyła, a zaczęła gruntowa... ale tutaj widzę że to nie przypadek, że to nowa, eksperymentalna technologia stosowana ostatnio przez naszych drogowców



Kirkut





Ostatnio jak tu byłem, to macew było więcej... niestety w 2013 jakiś wandal rozbił te stojące, ostały się jedynie leżące w trawie i kilka innych fragmentów grobów (kolumienki, postumenty itp). Na zdjęciach poniżej ocalałe macewy i rozbity postument. Więcej informacji tutaj




A to Utrata - wodowskaz online, według niego w momencie robienia zdjęcia było 147cm i 5,8 m3/s przepływu




To chyba resztki starej łaty wodowskazowej.



W swojej naiwności myślałem, że pasy rowerowe z Paprotni (Teresina) są do samego Kampinosu... oczywiście że nie, kończą się na Utracie, tutaj widać na asfalcie linię zmiany powiatu/gminy, biegną jakieś 3km i urywają się w połowie drogi do Kampinos w środku pola... a właściwie rzeki.



A tutaj drugi koniec pod Paprotnią przechodzi w kostkową śmieszkę, po czym zaczyna się jednostronny cpr (tu rzut oka wstecz na przejazd rowerowy i początek dwustronnej śmieszki, za zakrętem zaczynają się pasy.



A cpr (oczywiście kostkowy), ma co chwila obniżenia na wyjazdy z posesji... i to pochyłe. Można tutaj ćwiczyć jazdę po muldach.



No i koniec. śmieszka się kończy przed ruchliwą Drogą Krajową 2 i dalej już nie ma ułatwień dla rowerzystów (ale utrudnień też), znów brak jakiejś ciągłości, mimo że kawałek dalej po prawej i po drugiej stronie szosy zaczyna się kolejny cpr wzdłuż głównej ulicy Paprotni. Ja i tak ten cpr omijam z daleka i jadę boczną uliczką, tą na wprost.

Aha, ponieważ ruch tu duży, korzystam z przejścia dla pieszych. Jest to jedno z nielicznych sensownie zastosowanych przycisków przy sygnalizacji świetlnej, jakie spotkałem. Na skrzyżowaniu nie ma świateł, tylko tam z lewej za winklem na przejściu, jak się przyciśnie to prawie nigdy się nie czeka, zaraz się zapala zielone... chyba że przed chwilą ktoś inny korzystał z przjeścia, ale to rzadkość.



Cmentarz... prosimy nie straszyć po nocy, bo wtedy i tak tu nikogo nie ma, duchy prosimy o zastosowanie się do regulaminu.



Dwie mogiły wojenne przy wejściu.



A tu pomnik przy stacji związany z mogiłą... obecny stoi tu nieco ponad 4 lata, ale od tej pory otoczenie też się nieco zmieniło. A tak wyglądał stary pomnik , oraz nowy niedługo po postawieniu.



Maryjka przy peronie w 1936 i obecnie




Stacja Teresin-Niepokalanów (dawniej Szymanów) w 1913, 1940. i 2016.





Pod Teresiłem upolowałem jeszcze Flirta, jeden z nowych nabytków PKP Intercity.



Łąki nad Pisią Tuczną (koryto Pisi jest niewidoczne, ale jest tam z prawej strony kadru).



Na koniec dnia wyszło słońce, choć nadal przeświecało przez chmury.